نویسنده: دکتر احسان بابایی
برای جریان انقلابی که این روزها با نگرانی اخبار خوزستان را پیگیری می کند، متأسفانه هیچوقت موضوعاتی مثل محیط زیست، آب و هوا، منابع طبیعی، میراث فرهنگی در کانون توجه قرار نداشته است. این بی توجهی از یک آسیب مهم در تربیت دینی و انقلابی حکایت می کند: عدم جامعیت در نگاه و خارج کردن حق برخورداری از زندگی سالم از دایره مطالبات انقلابی. گروه مرجع جریان انقلابی نیز همین گونه هستند. گویا جریان انقلابی هیچ حسّی نسبت به خشک شدن دریاچه، از بین رفتن یا کاهش پرندگان مهاجر، چاه های غیر مجاز، آتش سوزی جنگل ها، آسیب دیدن بنای باستانی ندارد. این موضوعات، از نگاه جریان انقلابی در منظومه انقلاب نمیگنجد. چرایی این آسیب، قابل تأمل است. تصویر جریان انقلابی از عدالت و مردم هم بی محتواست، زیرا عدالت را در غیاب حقوق مردم جستجو میکند. مطالبه عدالت و مردم داری بدون توجه به حق در ابعاد مختلف، پوک و پوچ است؛ به جایی نمیرسد. جریان انقلابی نه فقط به محیط زیست سالم، آب و هوا و منابع طبیعی و میراث فرهنگی و باستانی به عنوان مصادیق حق نگاه نمیکند، به شفافیت و پاسخگویی و نظارت و مدیریت صحیح تعارض منافع و آزادی بیان هم به چشم حق نگاه نمیکند؛ گویا موضوعاتی شیک و دغدغه هایی از روی شکم سیری هستند. نقطه عزیمت مطالبات جریان انقلابی، حق مردم نیست؛ به همین علت همیشه در هر مورد از معضلات، از وسط داستان شروع می کنند، از حق مردم شروع نمی کنند؛ به همین علت، همیشه در به سرانجام رساندن مطالبات خود ناکام اند. از حق که شروع کنند، تازه مردم منطبق می شود بر همه مردم. این فقط جریان غربگرا نیست که باید به مردم برگردد، جریانی که خود را انقلابی می داند نیز برای تنظیم جهت گیری خود باید به مردم برگردد.
