نویسنده: دکتر علی اکبر گرجی ازندریانی- دانشیار دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی، وکیل پایه یک دادگستری
شایستگی زنان ایرانی، برای داوطلبی در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس خبرگان رهبری، هنوز پس از چهار دهه، به رسمیت شناخته نشده است. زنان ایرانی غایب همیشگی در مناصب وزراتی، شورای نگهبان، مجمع تشخیص، شورای عالی امنیت ملی، ریاست صدا و سیما و….هستند. آیا این رویه ها را نمی توان نقض مستمر و سیستماتیک قانون اساسی دانست؟ ادعای وفاداری به قانون اساسی فقط یک شعار و لفاظی نیست. قانون اساسی ترسیم کننده حکمرانی مردمحور نیست. افرادی که باید در عمل نشان دهند که به همه صد و هفتاد و هفت اصل آن پایبندند. نمیتوان به میثاق جمهوری اسلامی ابراز وفاداری کرد، اما اصول مربوط به حقها و آزادیها را نقض سیستماتیک کرد؟ شورای نگهبان هم با نظریه تفسیری سال ۹۱ خود درباره اصل ۱۱۳، رئیس جمهور را در اجرای قانون اساسی خلع سلاح کرده و اکنون قانون اساسی هیچ پاسداری ندارد. گرچه، نمیتوان نادیده گرفت که هر کدام از رؤسای جمهور کوششهای چندی را در این باره مبذول داشته اند. در زمینه انتخابات هم نباید از یاد برد که انتخابات تجلیگاه اراده عمومی و عرصه ای برای مشارکت همه مردم در فرایند اعمال قدرت است. ویژگی اصلی انتخابات به رسمیت شناخته شدن حق رأی و حق انتخاب شدن برای عموم شهروندان است. نابرابری در انتخاب کردن و انتخاب شدن سلامت و عدالت انتخاباتی را نشانه خواهد رفت. مخدوش شدن عدالت انتخاباتی باعث عدم کامیابی ساز و کارهای انتخاباتی در روزآمد ساختن مشروعیت نظام و ناکارآمدی نظام تصمیم گیری و ناقص شدن فرایند گردش قدرت می شود. افرادی که نیات مردم ستیز خود را پشت اصطلاح “رجل سیاسی” پنهان میکنند و نیمی از شهروندان ایرانی را از حق تعیین سرنوشت خود محروم می کنند، اولاً، مرتکب نقض قانون اساسی، بویژه اصول ۱۹ و ۲۰، میشوند، ثانیاً، جمهوریت نظام را به سخره میگیرند، زیرا در هیچ نظام جمهوری شهروندان را به بهانه های جنسیتی، قومی، نژادی، مذهبی و... از حق انتخاب شدن محروم نمی کنند. رهبری نظام در سیاست های کلی انتخابات اراده خود را مبنی بر حل مسئله بدیهی حق انتخاب شدن زنان نشان دادند، اما شگفت انگیز است که چرا هنوز برخی از اشخاص و نهادها در برابر این موضوع مقاومت میکنند. این مقاومتها پایان خوشی نخواهد داشت. سهم زنان غیور و باشرافت ایران را در انقلاب و جنگ فراموش نکنید.
