نویسنده: احسان محمدی
آیا مردم تحت هر شرایطی جنس ایرانی می خرند؟ بسم الله الرحمن الرحیم، نه!
در اینکه خرید جنس داخلی به جریان تولید در داخل کشور و اشتغال کمک میکند، تردیدی نیست؛ اما بعید است صرفاً با شعار یا حتی دستور بشود مردم را راضی کرد که پول عزیزتر از جان را به جنس بی کیفیت داخلی بدهند. پول جادوی بشر است، حتی با آن خون میخرند؛ یعنی طرف با دریافت دیه از خون پدرش هم میگذرد. انسان تقریباً هر چیزی را فراموش میکند جز طلب مالی که از کسی دارد و ممکن است حتی تا چند نسل بعدتر هم برای وصول، پیگیر آن شوند. کلید ماجرا در افزایش کیفیت است. برای همین مخالف وارداتی که زمینه ساز رقابت شود نیستم و حق انتخاب را نباید از مردم گرفت. هر کس حق دارد پولی را که با «کَد یمین» و «عرق جبین» به دست آورده است، جوری خرج کُند که می پسندند، اما…
مردم به مسئولینی که این شعار را تکرار می کنند یا دستور می دهند که به عنوان بنر و بیلبورد نصب شود، نگاه می کنند که آیا خودشان هم به آن باور دارند یا فقط برای دیگران نسخه می پیچند؟ آیا مسئولی که مردم را به حمایت از تولید داخلی تشویق می کند، خودش و فرزندانش پراید سوار می شوند یا بنز و پورشه؟ اینکه فلان مجری تلویزیون وقتی می گوید: “ایرانی، جنس ایرانی بخر.” ساعت و کت و شلوار و کفش و جوراب و حتی زیرپوشش تولید داخل است یا برند خارجی؟ دکتر حسن روحانی و دولتش وظیفه دارند که مراقب تولیدکننده داخلی باشند، باید و باید چشمشان به سفره کارگران باشد که کوچکتر نشود. در این تردیدی نیست، ولی جسارت و توان برخورد با رانت خواران عزیزی که دست شان از واردات سنگ پا، تُغار، پونز، کلاه گیس، زیپ، کارت پستال و … کوتاه خواهد شد را دارند؟ تکه های این پازل وقتی کنار هم قرار بگیرند نشان خواهند داد ما از شعار گذر خواهیم کرد یا نه؟
