نویسنده: نیالا وفائیان، فعال اجتماعی
آمارها نشان می دهند که تقریبا ۹۰ درصد قربانیان اصلی زنان هستند، و پس از زنان کودکان قربانی این نوع آزارها هستند. با این حال مردان نیز ممکن است مورد تجاوز قرار بگیرند. به طور کلی تجاوز جنسی، یعنی برقراری هر شکلی از رابطه جنسی بدون میل و رضایت فرد مقابل. در رابطه با رفتار جنسی با کودکان نیز حتی اگر کودک مایل به این کار باشد با توجه به اینکه سن وی کمتر از سن قانونی است؛ این کار تجاوز محسوب می شود. دلائل متعددی می تواند فرد را وادار به این رفتار بیمارگونه کند که از آن جمله می توان به انحرافات جنسی، تربیت و تجربه های دوران کودکی، مصرف مواد یا مشروبات الکلی، خصومت یا انتقام، اختلالات اضطراب و افسردگی شدید، ضربه های عاطفی و غیره…اشاره کرد. متأسفانه، برای فردی که مورد تجاوز قرار می گیرد؛ تجربه ای بسیار مخرب و آسیب زا پیش می آید که همه جنبه های زندگی وی را تحت تأثیر قرار داده و معمولا یا از یاد نمی رود و یا تحت درمان های روانشناختی به سختی از یاد می رود. از آنجا که همیشه پیشگیری بهتر از درمان است، چنانچه والدین کودک یا کودکانی هستید باید بیشتر از هر زمان دیگری مراقب فرزندانتان باشید و از تنها گذاشتن آنها در کنار معدود افراد امین و قابل اعتماد اجتناب کنید. همچنین، تا حدی که برای کودکان قابل درک باشد در رابطه با مراقبت از اندام های خصوصی شان برایشان توضیحاتی بدهید. در نهایت، به آنها یادآوری کنید که چنانچه کسی آنها را تشویق به نشان دادن اندام خصوصی شان یا دست زدن به آنها کرده است، حتما با شما موضوع را در میان بگذارند. افراد بالغ جامعه نیز که مراقبت از خودشان به عهده خودشان می باشد، باید بدانند که از رفتن به مکان های خاص یا رفت و آمد در ساعت های غیرمعمول اجتناب کنند و همچنین، با مطالعه اخبار و صفحات حوادث، تجربیات دیگران را در این زمینه بکار گیرند تا خودشان این فاجعه را تجربه نکنند. همچنین، ثابت شده است که نوع پوشش افراد در وقوع تجاوز نقش داشته است. متأسفانه، در بسیاری از جوامع و از جمله جامعه ی ما؛ به دلیل ترس از آبرو و شرم و حیا فرد قربانی سکوت اختیار می کند و در تنهایی و انزوا فرو می رود. در این شرایط بهتر است که قربانی به منزل دوست یا آشنایی که با وی احساس صمیمت و نزدیکی می کند، برود و موضوع را با وی مطرح کند یا چنانچه مایل به این کار نیست، موضوع را با روانپزشک مطرح کند. به هر حال حتما موضوع را با کسی در میان بگذارد. همچنین، نزدیکان قربانی در صورت پی بردن به موضوع اول باید از سلامت جسمی فرد آگاه شوند چون در تجاوز به دلیل عدم رعایت نکات بهداشتی احتمال بارداری، ابتلاء به بیماری های مقاربتی و یا آسیب جدی به دستگاه تناسلی وجود دارد. اقدام بعدی مراجعه به مقامات قضائی و طرح موضوع است که تا حدود زیادی بستگی به خواست، نگرش و فرهنگ قربانی و خانواده اش دارد. گام بعد، شروع درمان های روانی در مراکز تخصصی می باشد که با همکاری فرد قربانی، پزشک و حمایت خانواده اش؛ می تواند تا حد زیادی تلخی حادثه را از بین ببرد و امید و انگیزه را دوباره در فرد زنده سازد.
