نویسنده: دکتر مهدی قاسمی، روانپزشک و روان درمان گر نوجوان
گوش دادن به سخنان کودکان و توجه به خواسته هایشان به خصوص در این موارد که نمی خواهند به جایی بروند یا با فرد خاصی باشند. آموختن این نکته به کودکان که آنها حق دارند به فردی که آنها را لمس می نماید و یا به شکل نامناسبی با آنها صحبت می کنند، نه بگویند. مطمئن شوید که کودکانتان می دانند که هر لمس بدنی که ناخوشایند، ناراحت کننده و پر ابهام است، امری نادرست است. نسبت به هر تغییری، حتی تغییرات کوچک، در رفتار و رویکرد کودکتان هوشیار باشید. زمانی که فردی توجه بیش از اندازه ای را به کودکی در خانواده روا می دارد و به او هدیه می دهد، به این امر توجه کنید. اگر کودک به شما اعتماد و اطمینان دارد، تلاش کنید تا رفتارتان با او آرام، غیر ستیزه جویانه و غیر انتقادی باشد. تمام پرستاران کودک و خدمتکاران را با وسواس زیاد انتخاب کنید. سوابق معرفی شدگان را در خانواده هایی که در آنها مشغول کار بوده اند، بررسی کنید. به شکلی ناگهانی و غیر منتظره وارد خانه و اتاق ها شده و ببینید در آن ها چه می گذرد. در خصوص خدمتکاران از کودکان سؤال کنید و به پاسخ‌ها با دقت گوش فرا دهید. بر نحوه استفاده کودکتان از رایانه نظارت کنید و دقت کنید که فرزندتان با چه کسی ارتباط دارد. مهارت‌های اساسی مرتبط با امنیت را با فرزندانتان در خانواده تمرین کنید و به شکلی باز راجع به آنها بحث کنید.
