نویسنده: دکتر انوشه-روانشناس
ازدواج را به عنوان یک هدف و سرنوشت به دختران معرفی نکنید. اجازه دهید به عنوان یک سبک زندگی درست و زیبا به آن بنگرند، اجازه دهید آنان به جز ازدواج، آرزوها و اهداف شخصی داشته باشند. به دختران در جامعه فشار نیاورید و به حریم خصوصی شان تجاوز نکنید. در مهمانی ها عمو، عمه، دایی و خاله محترم از دختران جوان فامیل مکرر نپرسید کی ازدواج می کنی یا پس کی عروسی ما رو دعوت میکنی، انشاءالله عروسیت، این عبارات در عین اینکه عبارات زیباییست، مکرر که استفاده شود برای فرد مشمئز کننده است. به شوخی یا جدی این سؤالات و عبارات تکراری نوعی توهین و دخالت و فشار بر روی زندگی فرد است. از او بپرسید که حالت خوبه؟ کمکی نیاز نداری؟ از او و توانایی هایش تعریف کنید. پدران و مادران عزیز از دختر جوانتان حمایت کنید. مهربان باشید و بی توقع، کاری نکنید احساس کند که تنها و ظیفه اش در این دنیا پیدا کردن شوهر و ازدواج است. دید جنسیتی را کنار بگذارید، ابتدا با یک انسان طرف هستیم نه یک جنسیت دختر یا پسر، سؤالات بی دلیل نوعی توهین است. اگر در جامعه امروز ما میزان ازدواج پایدار کاهش یافته، مشکل از دختران نیست، آنها معیارهایی دارند برای خودشان که الان کمتر دیده میشود. شاید واقع بینانه این باشد که کمبود از جامعه ایست که دیگر کمتر کسی یک مرد بار می آورد. جامعه ای که در آن هستیم طوری شده که افراد به دنبال طی کردن یک شبه ره صد ساله اند.
