اگر زنان مقابل سرمایه داری بایستند یعنی پایان دادن به همین امتیاز گرفتن و دسته بندی و ارزش گرفتن بر اساس سایز و ظاهرشان، یعنی از بین رفتن استانداردهای مخرب زیبایی. در همه جای دنیا زنان در رسانه وقتی مقابل دوربین قرار میگیرند باید به شکلی باشند که مخاطب جذب کنند و کشش و جاذبه شان مخاطب را در روز های دیگر به دیدن آن برنامه بکشاند تا ریتینگ برنامه بالا برود و کارگردان و تهیه کننده ی آن برنامه سری بین سرها در بیاورد. در واقع، اگر شما آنچه زیبایی مد نظر هست را داشته باشید بدون در نظر گرفتن اینکه آیا در آن حرفه استعداد دارید یا خیر میتوانید آن شغل را بگیرید. ما کمتر گوینده ای را دیدیم که چاق باشد. تزریق شرم از بدن به ذهن افراد، ابژه انگاری زنان و چاق ستیزی را از زمانی که ما تلویزیون را روشن میکنیم تا زمانی که خاموش میکنیم به وضوح قابل رؤیت است و متأسفانه در یکی از سکانس های سریال پایتخت شش هم علنی به آن پرداخته شد.
