نویسنده: جینا موریهان، ۱۳ ژانویه ۲۰۱۸ – مترجم: دکتر فاطمه مهسا کارآموزیان
کنیا- هنگام ختنه زنان و بریدن اندام جنسی آنان، «نیس» و خواهر بزرگترش فرار کردند و تمام شب را در یک درخت مخفی شدند. در کنیا هنگام مراسم بریدن اندام جنسی زنان جشن می گیرند و بدین ترتیب دختران تبدیل به زنانی می شوند که آمادگی ازدواج دارند؛ اما نیس هشت ساله آن را یک تهدید می دانست و می دانست که اندام او توسط زنان بزرگتر و قوی تر بریده می شود، خیلی از دختران کوچک تحت این عمل خونریزی کرده و می میرند. او هیچ وقت فراموش نمی کند که خواهر بزرگش چه دردی را متحمل شد و هنگامی که بزرگ شد به پانزده هزار دختر کمک کرد تا بدن آنها ناقص نشود. او به خاطر دارد که زمانی که فرار کرد، بزرگان روستا دستور دادند تا کسی با او صحبت نکند، اما به مرور جوان ها راغب شدند تا با وی صحبت کنند و دلائل وی را بشنوند.
در ۳۰ سال گذشته نرخ ناقص سازی جنسی زنان در سرتاسر جهان ۱۴ درصد کاهش یافته و در کنیا نیز رو به کاهش بوده و هست. در سال ۲۰۱۱ دولت کنیا بریدن اندام زنان را ممنوع اعلام کرد و در صورت مشاهده آن، پرونده کیفری برای رسیدگی به موضوع باز می شود. با وجود اینکه این قوانین در پایتخت به خوبی اجرا می شوند، اما اجرای آن در مناطق روستایی و جایی که فرهنگ مردسالاری مطلق وجود دارد؛ دشوار است. بزرگان ماسایی اعتقاد دارند که اگر زنی ختنه نشود، نمی توان او را به عنوان یک زن کامل پذیرفت و با وی ازدواج کرد. آنها حرف خود را متکی بر سنت شان دانسته و اجرای آن را لازم می دانند. یکی از مدافعین حقوق زنان خانم «لنگیته»، می گوید: “در ارتباط با ناقص سازی جنسی زنان ما با فرهنگ یک منطقه مواجه هستیم و از آنجا که آنها فرهنگ شان را هویت خود می دانند؛ متقاعد کردنشان کار دشواری است. برخی از مردان حتی نمی دانند زنان سالم را چگونه خطاب کنند و آیا آنها می توانند مادر شوند؟”
آقای مریتی، یکی از اولین افرادی که دلائل وی را پذیرفته بود، گفت: “ابتدا فکر کردم که آنچه که او گفته است کاملا بی معنی است و حتی فکرش را هم نمی کردیم که وی برنده شود.” او گفت که نیس مرا با توضیح دلائل پزشکی متقاعد کرد و من متوجه شدم که ناقص سازی بدن زنان حتی به ضرر جامعه است؛ بنابراین به وی کمک کردم تا بزرگان روستا را متقاعد سازد.” سرانجام پس از تقریباً چهار سال گفتگو، بزرگان روستا سنت چند صد ساله خود را تغییر دادند و ناقص سازی جنسی زنان را متوقف کردند. او مردان روستا را متقاعد کرده بود که اگر دختران به مدرسه بروند سالم تر و ثروتمندتر می شوند، و بعد از ازدواج می توانند زایمانی بدون عوارض ناشی از نقص عضو داشته باشند. خانم «لنگیته»، اولین زن تاریخ است که به این موضوع اعتراض کرد و کمپینی راه اندازی نمود و به سایر زنان نیز کمک کرد تا نجات یابند و تلاش کرد تا سطح آگاهی جامعه در ارتباط با این سنت بالا رود و خطرات مهلک آن شناسانده شود. اکنون همه می دانند که این سنت اشتباه است.
منبع:
click&contentCollection=health®ion=stream&module=stream_unit&version=
