مصاحبه از: استاد ناصر شجاعی-پژوهشگر ایران باستان و بنیانگزار سایه نگاری در باستان شناسی
نهم خرداد ماه ۱۳۳۴ در روستای سرآسیاب فرسنگی متولد شدم، تحصیلات ابتدائیم راهمین روستا گذراندم، دیپلمم از شهر کرمان و دانشگاهی شدم. تحصیلاتم در رشته آب و خاک دانشکده کشاورزی جندی شاپور به اتمام رسید. سالهای ۶۱ و ۶۲ مسئولیت ستاد بازسازی و نوسازی کشاورزی مناطق جنگی آزاد شده استان ایلام را داشتم. استاندار وقت ایلام خواست که با بازدید از مناطق جنگ زده استان طرح ها و پیشنهاداتم رو برای بازسازی ارائه دهم، تعویض ۷۵ موتور پمپ تخریب شده منطقه دشت عباس و دهلران توسط عراقی ها، تسطیح یکصد کیلومتر مربع خاکریز و سنگر عراقی، تشکیل مشاع های کشاورزی برای چاه تلمبه های راه اندازی شده، کانال سازی بطول یک و نیم کیلومتر برای هر موتور پمپ، احداث بادشکن، همکاری و همیاری با کلیه روستا نشینان منطقه که با رویداد جنگ ترک محل کرده بودند، برای بازگشت، و…و….و..از جمله طرح های پیشنهادی بودند که با پذیرفتن استاندار و معاونین بمدت ۱۶ ماه با همه امکاناتی که در اختیارم گذاشتند، با بهترین کیفیت در دشت عباس، دهلران، مهران، موسیان، عین خوش، فکه، اجرائی نمودم. بعد از موفقیت در آزمون استخدامی سازمان ترویج در استان کرمان، شهرستان بافت و ارزوئیه مشغول به کار شدم، از آنجا برای آموزش های تکمیلی اداره کل مهندسی زراعی کرج (مرکز سنتو) رفتم. دوره های عالی مهندسی آب و خاک زیر نظر اساتید مجرب و کارآزموده دیدم. بواسطه رشد و پیشرفتی که داشتم به دوره روش های پیشرفته سدهای خاکی در سطح فوق لیسانس همراه با سی نفر از کارشناسان آب و خاک استانهای کشور به دانشگاه صنعتی شریف معرفی شدم. پس از اتمام بعنوان مهندس ناظر پروژه های سد خاکی برنجستانک و سنبل رود مازندران مشغول وپس از اتمام این پروژه ها، تا سال ۱۳۷۳ در گروه های سد سازی و دفتر مطالعات آب و خاک معاونت امور زیر بنایی وزارت کشاورزی بصورت کشوری از پروژه های آب و خاک استانها بازدید و نظارت داشتم. جمع آوری اطلاعات از قنوات کشور و انتقال آنها به مجلس شورای اسلامی و پیگیری تا حد ثبت طرح ملی قنوات از جمله فعالیت هایم بود. از سال ۱۳۷۳ بعنوان کارشناس تامین آب، مسئول آب و خاک، آبخیزداری، ناظر مقیم سد خاکی کریم آباد ماهان، پنج سال کارشناس مسئول آب و خاک بازرسی استانداری در استان کرمان کار کردم، و در حال حاضر کارشناس رسمی و محقق تأمین آب هستم.
با توجه به خلاصه فوق الذکر سوابق کاری مستمر از سال 1373در استان کرمان، مطالعه و ارزیابی روشهایی تأامین آب، خصوصا آب شرب {به بن بست خوردن آب سفره های زیرزمینی دشت های استان، ناکارآمدی بارور کردن ابرها، آبهای ژرف، مشکلات انتقال آب حوزه به حوزه، مشکلات انتقال آب شرب از دریا} از دو هزار رشته قنات دائر استانمان بیش از شصت در صد آنها را از مادر چاه تا مظهر بازدید و خلاصه اطلاعات آنها را جمع بندی و تلفیق نمودم، اثبات شد که مادر چاه ها یا چاه های گمانه قنوات قرنها قبل به پشتوانه تحقیق از مناطق کوهستانی گسترده با جنس رسوبی، آبدار حفر و با توجه به امکانات محدود (قلم، چکش، دلو، چرخ چاه) به سمت دشت برا مظهر شدن چاه میله ای و کوره قنات دائر می نمودند. تحقیقات بیشتر روشن نمود که امکان گمانه یابی در حال حاضر هم وجود دارد،و میتوان چنین مکانهای را در مناطق کوهستانی مشخص نمود. با این تفاوت که با توجه به امکانات روز{تونل زنی، حفاری در سنگ با پیکور، هوارسانی به داخل تونل در هر عمق …و….} میتوان کوره قنات به قطر یک الی یک و نیم متر از محل گمانه شناسائی شده در دل کوهستان تعبیه نمود. این طرح به نام قنات کوه (بیدانجیر) نام گذاری و بعنوان بدعتی نو در راستای تکامل اندیشه قنات و قنات داری نیاکانمان برای تأمین آب شرب مطرح و قاطعانه پیگیری می نمایم.
