نویسنده: دکتر هومن رجبی پور-پژوهشگر و متخصص مکانیک بیوسیستم
در قرن حاضر، آلودگی های شیمیائی ناشی از تولید و استفاده از سوخت های فسیلی به یکی از معضلات جوامع بشری تبدیل شده است. این آلودگی ها چرخه طبیعی فعالیت های زیستی را متوقف کرده و اثرات مخرب زیادی از خود به جای گذاشته اند. امروزه با بیشتر شدن تقاضا برای انرژی در زمینه های مختلف اعم از: نهادهای کوچک شهری یا صنایع و کارخانجات سنگین، بشر بیش از پیش با معضل استفاده از سوخت های فسیلی دست و پنجه نرم می کند. در این میان «گازوئیل» از انواع پرکاربرد مشتقات نفتی است که به دلیل ارزش حرارتی بالایی که دارد، یکی از سوخت های فسیلی محبوب در میان کاربران است. خوشبختانه، علوم مهندسی نوین توانسته است ماده جدیدی را جایگزین گازوئیل کند که علاوه بر حفظ کارآیی آن، آسیب کمتری به طبیعت وارد می کند.
«بیودیزل» یا «زیست دیزل»، نوعی سوخت ایمن، تجدید پذیر و ارزان است که از منابع طبیعی نظیر: روغن های گیاهی، روغن پسماند غذایی، چربی حیوانات و جلبک ها به دست می آید و قابل تجزیه بیولوژیکی است. این سوخت سبز همانند «گازوئیل» و «نفت» در هر موتوری کارآیی دارد. در نتیجه ی واکنش های شیمیایی ما بین روغن های گیاهی و الکلی در حضور کاتالیزور بیودیزل تولید می شود. در عین حال، «گلیسیرین» نیز که در داروسازی و تولید لوازم آرایشی مورد استفاده قرار می گیرد به عنوان محصول فرعی این فرآیند تولید می شود. «بیودیزل» می تواند در هر غلظتی با سوخت دیزلی که پایه نفتی دارد، ترکیب شود و بدون کوچکترین تغییر و یا اصلاحی در موتورهای دیزلی موجود استفاده گردد. توجه داشته باشید که «بیودیزل» روغن خام سبزیجات نیست، بلکه با فرآیند شیمیایی تهیه می گردد که «گلیسیرین» را از روغن حذف می نماید. زیست دیزلها، بالاترین مقدار انرژی را نسبت به هر سوخت جایگزین در واحد برابر خواهد داشت.
