آبتاب– مرتضی رجائی خراسانی – برای ایجاد آمادگی بهتر در جامعه در مواجهه با بحران نیاز به ابزارها، روش ها و آموزش ارتباطات داریم. جوامع مختلف می توانند برای ارزیابی توانایی های خود جهت رویارویی با انواع بحران ها از روش های مختلفی استفاده کنند که در این میان توجه به روابط عمومی و آموزش مردم اهمیت فوق العاده ای در مدیریت بحران دارد. در این راستا می توان کارگاههای آموزشی مختلفی برای مواجهه با تروریسم، بلایای طبیعی و بیماری های واگیردار برگزار کرد که پس از آن نیز می توان چارچوب یک برنامه ی بلندمدت را برای آموزش جامعه ارائه کرد. در این خصوص نرم افزارهای خاصی نیز جهت آموزش مردم طراحی شده اند. برای آموزش مردم شبیه سازی بحران صورت می گیرد و آنان با انجام یک بازی در شرایط بحران، تجربه ی کافی برای مواجه شدن با انواع بحران ها را در زندگی واقعی کسب می کنند. دسترسی به این نرم افزارهای آموزشی از طریق شبکه های اجتماعی، کانال های خبری، شبکه های ویدئویی، وبلاگ ها و انجمن ها امکان پذیر می باشد. مدیران رسانه های اجتماعی نقش مهمی در آموزش عمومی مردم ایفا می کنند. شبیه سازی بحران در رسانه ها، نزدیکترین روش ممکن برای تجربه ی یک بحران واقعی است بطوریکه واکنش شما را در یک محیط امن و بسته ارزیابی کرده و شما طی بازی آموزش های صحیح را با اشتباهاتی که انجام می دهید و تلاشی که برای جبران آن می کنید؛ فرا می گیرید. این بازی ها که می توانند به صورت گروهی انجام گیرند، معمولا بین پنج نفر تا صد نفر انجام می شوند. گروههای بزرگتر به زیرگروههای ده نفری تقسیم می شوند، بدین صورت شما یک مدیریت بحران را بصورت شبیه سازی شده تجربه می کنید.
شایان ذکر است که گاهی برخی افراد مدیریت خطر را با مدیریت بحران اشتباه می گیرند. مدیریت بحران به معنای مواجهه با بحران فعلی که شامل شناسائی ماهیت واقعی بحران کنونی، مداخله در جهت به حداقل رساندن آسیب و بهبود آن است که اغلب متمرکز بر روی روابط عمومی است، به طوریکه آسیب به اطلاع عموم مردم رسانده شده و روند بهبود و جبران آن نیز شرح داده می شود.