به گزارش پرسون، اگر چه همسر آزاری و سالمند آزاری هم از موارد پرشمار در خشونت‌های خانگی هستند به جهت اینکه کودک آزاری چندان گزارش داده نمی‌شود و معمولاً توسط خود کودکان هم پیگیری نمی‌شود بیش از دیگر موارد خشونت‌های خانگی نیازمند توجه عموم جامعه به این مساله است.
کودک آزاری یک پدیده جهان شمول است. در سرتاسر جهان نیز وجود دارد و نهادهای حمایت‌گر کودکان و نوجوانان، سمن‌ها و تشکل‌های غیر دولتی بسیاری در سرتاسر جهان برای حمایت از کودکان فعال هستند. در یک دسته بندی کلی کودک آزاری به چهار دسته بزرگ «کودک آزاری جسمی»، «کودک آزاری جنسی»، «کودک آزاری روانی و عاطفی» و «مسامحه و غفلت» تقسیم می‌شوند. علاوه بر چهار مورد کودک آزاری فوق، «کودک آزاری اقتصادی» و «کودک آزاری سیاسی» را هم می‌توان در زمره مهم‌ترین انواع کودک آزاری دانست.
مهم‌ترین شکل کودک آزاری اقتصادی، استفاده از کودکان به عنوان نیروی کار در مشاغل نامناسب برای کودک است. حضور کودک در کارگاه‌های زیرزمینی و مخفی و استفاده از کودک برای جمع آوری پسماند از زشت‌ترین و خطرناک‌ترین انواع کودک آزاری‌های اقتصادی است که تحت عنوان کودکان کار در جوامع وجود دارند.
حتی در موضوع کودک آزاری اقتصادی بسیاری از کارشناسان معتقدند استفاده از کودکان به عنوان مدل در شوهای لباس یا در شبکه‌های اجتماعی که این روزها هم زیاد شاهد آن هستیم نوعی از کودک آزاری اقتصادی است.
با این حال بخش قابل توجهی از کودکان کار در کشور ما از اتباع هستند و همین موضوع موجب می‌شود شناسایی این کودکان در ایران سخت‌تر از سایر کشورها باشد. در دسته بندی کودک آزاری‌های سیاسی هم باید به استفاده از کودکان در جنگ‌ها، در نزاع‌های گروهی و قبیله‌ای و در ناآرامی‌های سیاسی و اجتماعی اشاره کرد. استفاده از کودکان برای تبلیغات سیاسی در انتخابات و همچنین، جاسوسی از دیگر موارد کودک آزاری‌های سیاسی است.
بیشتر کودک آزاری‌ها گزارش داده نمی‌شوند
با توجه بیشتر به انواع کودک آزاری‌ها و آمارهای موجود می‌توان دریافت به دلایل متعددی هر یک از انواع کودک آزاری‌ها هیچ گاه ثبت و پیگیری نمی‌شوند. مهم‌ترین دلیل در ایجاد چنین وضعیت خطرناکی، عدم پیگیری شخص کودک آسیب دیده از آزار است. عدم تربیت صحیح و عدم آموزش مناسب به کودک در هنگام مواجهه با فرد یا عامل آزارگر و این مساله که در بسیاری از موارد کودک آزاری توسط یکی از اعضای خانواده صورت می‌گیرد موجب می‌شود کودک آزاری هیچ گاه تاکنون به صورت جدی گزارش داده نشود.
آثار مخرب خشونت‌های کلامی بسیار بالاست اما به ندرت مصادیق کودک آزاری کلامی گزارشی داده می‌شود.
سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، در پاسخ به این سوال که چرا کودک آزاری‌ها معمولاً گزارش داده نمی‌شوند، گفت: آن دسته از کودک‌آزاری هایی که بیشتر به آن اشاره می‌شود کودک آزاری جسمی است. کتک زدن، شلاق زدن و سوزاندن برخی از مصادیق عمده کودک آزاری جسمی است. معمولاً آزارهای جسمی به راحتی گزارش نمی‌شوند و البته این موضوع محدود به کشورهای خاصی هم نیست. آزارگران جنسی کودکان هم عموماً از کسانی هستند که در نزدیکی کودک قرار دارند و محرم به کودک هستند، به همین دلیل معمولاً آزارهای جنسی چندان گزارش نمی‌شود.
این مددکار اجتماعی افزود: گزارش کودک آزاری‌های عاطفی مثل تمسخر و تحقیر، مقایسه، نادیده گرفتن و این موارد هم حداقل در فضای جامعه ما چندان موضوعیتی ندارد. چندان مرسوم نیست بابت آزارهای کلامی فردی از کسی شکایت کند، مخصوصاً وقتی که فرد آزار دیده کودک باشد. البته آثار مخرب خشونت‌های کلامی بسیار بالاست، اما به ندرت مصادیق کودک آزاری کلامی گزارشی داده می‌شود. مسامحه و غفلت هم معمولاً گزارش نمی‌شود زیرا فرد آزارگر تعمدی در آن ندارد.
