ترجمه و تلخیص: شاران
این که منشی‌ها زن باشند یک کلیشه جنسیتی پذیرفته شده است. منشی‌های شرکت‌ها اغلب زنانی با کفش‌های پاشنه بلند هستند. بسیاری از فعالان حوزه کاریابی برای تقاضای دستیاران شخصی با چنین مکالماتی آشنا هستند: «باهوش باشد و تازه فارغ التحصیل شده باشد. مهم نیست از کدام دانشگاه فارغ التحصیل شده است. مهم این است که خوب حرف بزند و لهجه نداشته باشد.»
این ویژگی‌های یک منشی شناخته شده برای همگان است. گاهی این نوع توصیف‌ها تداعی کننده آژانس‌های دوست‌یابی یا همسریابی است. به نظر می‌رسد صنعت منشی‌یابی از معدود بخش‌هایی است که کلیشه‌های جنسیتی تبعیض‌آمیز در آن مورد پذیرش همگان است. در حالیکه شرکت‌ها سیاست‌های مترقی استخدامی و سهمیه‌های درنظرگرفته شده برای زنان را به عنوان دستاوردهای خود معرفی می‌کنند اما همچنان در منصب‌هایی مانند منشی، دستیار شخصی و مسئول پذیرش بسیار جنسیت‌زده رفتار می‌کنند.
پایگاه خبری آبتاب (WWW.ABTAAB.IR):
البته شاید دلیل این مساله دیدگاه تبعیض‌آمیز از سوی مدیران استخدام کننده نباشد بلکه خود متقاضیان این نوع مشاغل را زنانه بدانند. اما وقتی یک کارفرما انتظار دارد که ظاهر و پوشش منشی به شکل خاصی باشد و یا منشی و دستیار حتما زن باشد قطعا مشکلی در اینجا وجود دارد.
اینکه کسی در قرن حاضر گمان کند منشی و پرستارها باید زن و راننده و پیش‌خدمت باید مرد باشند، نشانه هنجارهای جنسیت زده است. آگهی‌های استخدام منشی زن نیز ترویج دهنده این نوع نگاه جنسیت زده هستند.
بعضی از کارفرماها این افکار پوسیده را با رنگ و لعاب‌هایی پنهان می‌کنند. مثلا می‌گویند: «یک منشی زن با ظاهری آراسته و خوش‌برخورد». این نوع توصیف‌ها می‌توانند معناهایی را برای پوشیدن لباس‌هایی خاص یا آرایش‌‌هایی خاص در خود پنهان کرده باشند. نداشتن لهجه نیز یکی از موارد تبعیض‌آمیز است که طبقه متوسط شهری را هدف قرار می‌دهد.
مساله اصلی این است که شرکت‌های کاریابی با این چالش اخلاقی روبه‌رو هستند که اگر مشتری از آنها درخواست پیدا کردن «یک منشی زن شیک پوش و خوش برخورد» بکند آنها باید چه واکنشی نشان بدهند؟ در این مواقع باید از افراد پرسید که چرا فردی با چنین ویژگی‌هایی می‌خواهید؟ این پرسش باعث می‌شود آنها کمی تامل کنند و به دنبال دلیل‌هایی منطقی برای درخواست خود باشند. مشخص است که در بسیاری از موارد دلیل آنها منطقی و مبتنی بر حقیقت نخواهد بود.
این پرسش افراد را وادار میکند تا به دنبال پاسخ این پرسش اندکی با خود کلنجار بروند و در نهایت دریابند که چقدر افکارشان پوسیده و غیرمنطقی است. آنها متوجه می‌شوند که چقدر چنین درخواست‌هایی غیرحرفه‌ای و شرم‌آور است. البته برخی از آژانس‌های کاریابی پیشرو در جهان عکس، محل تولد، جنسیت و قومیت را برای رزومه افراد درخواست نمی‌کنند.
متاسفانه آزارهای جنسیتی برای منشی‌ها بالاتر از دیگر موقعیت‌های اداری است. به همین دلیل برخی از آژانس‌های کاریابی خود را موظف می‌دانند که به محل کار بروند و موقعیت را بررسی کنند و امنیت محل کار را کنترل کنند.
صنعت منشی‌گری نیاز به تغییر و تحولات اساسی دارد و دیدگاه افراد باید درباره منشی‌ها تغییر کند. اولین قدم در این مسیر بسیار ساده است:
نترسیم و از خود و دیگران بپرسیم چرا؟
منبع: گاردین
