نویسنده: زهرا رجبی پور
بزرگان زیادی بر این باورند که جهت شفای جسم باید احساسات منفی کهنه شده درون را از سطح ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه پاک کرد. همانطور که این عواطف یک شبه در ذهن ما جای باز نکرده اند یک شبه هم نمیتوان آنها را پاکسازی نمود. برای خلاص شدن از دست این افکار مزاحم باید صبر و حوصله به خرج داد.
هنگامی که شخص در ذهن مدام خود را گناهکار میپندارد، جسم بیمار میگردد. امراض جسمانی در واقع تلاش جسم برای بیرون راندن آن احساسات مخرب است. دلیل احساس بیماری این است که احساسات مخرب میکوشند که خود را از بدن ما بیرون کنند. به همین دلیل وقت گذاشتن برای عوض کردن الگوهای تخریب گر ذهنی و جایگزین کردن با الگوهای درست و هماهنگ با جهان هستی بسیار ارزشمند است، زیرا تنها و تنها در این صورت است که وجودمان شفای کامل میابد نه درمان موقتی و سطحی.
همچنین گفته شده است که افرادی که مدام در حال انتقاد از خود و دیگران هستند بیشتر دچار بیماری میشوند.
و حالا در اینجا یک راهکار مناسب جهت بیرون راندن افکار مزاحم ارایه میدهیم. راه مطمئن این است با انکار و نپذیرفتن باورهای مخرب و احساسات منفی میتوان تا حدودی اثر آنها را از بین برد. وقتی آنها را نفی میکنید در حقیقت اقتدار را از چنگ آنها خارج میکنید و رفته رفته این ظواهر نازیبا در اثر کم توجهی شما محو میشوند.
هر اندیشه یا عبارت تاکیدی، دعا و یا مناجاتی که به شما کمک میکند که با قدرت به عواطف و شرایط نا مطلوب نه بگویید بسیار با ارزش است.
هر فکر منفی که از سرتان میگذرد با جسارت تمام به او بگویید هیچ چیز آزار دهنده ای در من و اطراف من وجود ندارد، زیرا به راستی نیکی در همه جا هست حتی در آنچه به ظاهر پلید مینماید خیری نهفته است. تا آنجا که میتوانید برای خود یا دیگران دلسوزی نکنید، زیرا در واقع به نوعی دست به تحقیر حود یا طرف مقابل زده اید.
هرگز دیگران چه در ذهن و چه بر زبان با الفاظ بد خطاب نکنید و سعی نداشته باشید که عیوب افراد خانواده دوست و یا همکار و… را مدام به آنها گوشزد کنید.
