به گزارش آبتاب و به نقل قول از روزنامه شرق، تناقض آشکار بین گزاره ای که بهشت را ارزانی زیر پای مادران می داند اما به او حقوقی مساوی با پدر نمیدهد هر بار به شکلی در زیست روزمره زنان ایرانی بروز پیدا می کند. در آستانه شروع سال تحصیلی جدید مصیبتی نو مادران را روانه دادگاه ها کرده است. مصیبتی که در آن مادر به اندازه ای رسمیت و اعتبار ندارد که پرونده یا کارنامه فرزندش را دریافت کند. مصیبتی که به همین جا محدود نمیشود و زنان را در نقش مادری بارها و بارها تحقیر میکند. اردیبهشت امسال بار دیگر حرف از بخش نامه ای جدید شد. متنی که در آن به اولیای مدارس سپرده شده بود که پرونده و کارنامه دانش آموزان را تنها می توانند به پدر دانش آموزان تحویل دهند و مادران «ضمن احترام» نمی توانند این مدارک را دریافت کنند.
افسون، مادری که فرزندانش در یکی از معروف‌ترین مدرسه‌های تهران درس می‌خواند به شرق گفته: «در خانه ما کار فرزندان به طور کامل با من است. درس و مشق‌شان را شخصاً کنترل می کنم و همسرم دخالتی در این بخش ندارد. حتی چک مدرسه بچه‌ها، با حقوق من و به اسم من است بعد شما تصور کنید به چنین مادری می گویند که مدرک دیپلم فرزندتان را به شما نمی‌دهیم. وقتی این جمله را شنیدم دنیا دور سرم چرخید. کارنامه را به خود دانش‌آموز می‌دهند، اما به مادرش نه! این حقیقت تلخ مادر بودن در ایران است. حتی امضای شما برای اردو رفتن بچه ها هم قابل استناد نیست. باید حتماً امضای پدر باشد. مگر این که قیم نامه پر کرده باشید و برگه آن در پرونده تحصیلی فرزند باشد وگرنه به عنوان مادر هیچ حقی ندارید». فقط این هم نیست. مثلاً شما نمی توانید برای فرزند زیر ۱۸ سال به اسم خودش سیم کارت بگیرید، اما پدر می تواند چنین کاری کند. شما نمی توانید فرزندتان را راحت بیمه کنید. حتی در بیش‌تر بانک‌ها به شما اجازه نمی‌دهند به نام فرزندتان برایش حساب باز کنید…» سپیده کامایانی، مدیر خانه امن زنان آسیب دیده اراک، هم به شرق گفته: «پرونده‌های بسیاری در همین خانه امن ما وجود دارد که مادرها ماه‌های طولانی به خاطر این مشکل از این مدرسه به آن مدرسه و آموزش و پرورش در رفت و آمد بودند تا بتوانند راهی پیدا کنند.»
از سوی دیگر مدیر کل ارزیابی عملکرد و رسیدگی به شکایات آموزش و پرورش در واکنش به ممنوعیت دریافت کارنامه فرزندان از سوی مادران گفت که به هیچ وجه چنین قانون و بخشنامه‌ای وجود ندارد و پدر یا مادر هر دو به عنوان، ولی دانش آموز در امور آموزشی و پرورشی فرزند خود مشارکت داشته باشد. تنها در صورتی ممنوعیت مشارکت در امور پرورشی و تربیتی دانش آموز اعمال می‌شود که پدر یا مادر با هم اختلاف داشته یا جدا شده باشند و حضانت فرزند به یکی از اولیای دانش آموز یا مادر یا پدر برسد که در این صورت هم صرفاً ممنوعیت برای مادر وجود ندارد.
