به اعتلای کشورمان معتقدیم

بیانیه جمعی از فعالان و سازمانهای زنان از سراسر دنیا خطاب به تمامی دولت ها درباره کرونا

   مترجم: مریم میرزا نژاد

 

     ما ­-امضا کنندگان- سازمان­ها و شبکه­ های متعهد به حقوق بشر زنان، از دولتها می­خواهیم که در انجام مسئولیتشان درباره COVID-19 معیارهای حقوق بشر بر محور اصول برابری و عدم تبعیض را به یاد داشته باشند و بدان عمل کنند و افراد در حاشیه که نه­ تنها شامل زنان که کودکان، سالمندان، معلولان، روستاییان، بی­ خانمان­ها، بیماران روانی بستری و زندانیان، افرادLGBT، پناهندگان، مهاجران، افراد دارای بیماری­های زمینه­ای، بومیان، افراد بی شناسنامه، فعالان حقوق بشر و مردم در مناطق درگیری و جنگ را در بر بگیرد. سیاست ما به نیازهای آسیب پذیرترین افراد جوامع توجه دارد و آن را در اولویت می­داند که برای گسترش صلح ضروری است و فراتر از مسئولیت دولت­های حقوق بشر محور در برابر گروه ­های برخوردار و مرفه درباره این همه­ گیری است. بسیار مهم است که دولت ها رویکردی مبتنی بر حقوق بشر برای اطمینان از دسترسی همه افراد به اطلاعات، سیستم­های پشتیبانی و منابع لازم در بحران کنونی داشته باشند. ما بر ۹ زمینه اصلی که باید در بحران COVID-19 در نظر گرفته شوند، تمرکز کرده­ایم. این نکته ­های کلیدی با توضیحات مختصری درباره چالش­ها و توصیه­ های بالقوه ذکر شده است که تجربیات افراد در معرض آسیب را در نظر می ­گیرند – به ویژه زنان و دخترانی که به دلیل جنسیت خود شرایط سخت تری را تحمل می­ کنند – و سیاست­گذاران را به سمت راه حل­هایی سوق می­ دهند تا آسیب پذیری ­های و نابرابری موجود را بزرگتر و تشدید نکرده و حقوق انسانی آنها را تضمین کند. هرچند این دستورالعمل­ ها جایگزین مشارکت زنان و دختران و سایر جوامع حاشیه نشین در تصمیم­ گیری نیست، بلکه تنها برای مشورت و تنوع در رهبری است. 

   زمینه­  های اصلی تمرکز در COVID-19

    امنیت غذایی: در کشورهایی که به واردات موادغذایی بستگی دارند، ترس از بسته شدن مرزها و بازارها و عدم امکان دسترسی به موادغذایی وجود دارد. این نگرانی برای افرادی که فقر را تجربه می­ کنند و در جوامع روستایی، بویژه زنانی که دسترسی آسان به مراکز شهرها و فروشگاه ­های بزرگ و بازارها ندارند، بیشتر می­ شود. این مسأله موجب می­ شود افراد با خرید مقادیر زیادی کالا باعث کمبود موادغذایی و محدودیت دسترسی کسانی که درآمد کمتری دارند و قادر به انجام کار مشابه نیستند، شوند. در پاسخ به این چالش، ما از دولت ها می خواهیم که: ‏یارانه و کوپن های غذا را افزایش دهند، هم از جنبه تعداد کسانی که قبلاً آنها را دریافت کرده­ اند و هم در دسترسی به افرادی که به دلیل شرایط کنونی آسیب پذیر می­ شوند و شامل گروه­های جدیدی هستند. مشاغل را به سمت جیره­ بندی موادغذایی پر مصرف جهت کنترل موجودی و افزایش دسترسی برای کسانی که به دلیل سطح درآمدشان مجبورند مقدار کمتری خریداری کنند، هدایت کنید. ارسال موادغذایی به جوامع روستایی برای ذخیره و توزیع آن برای رفع کمبود ناشی از عرضه در مراکز شهری و از محدودیت در رفت و آمد و امکان ذخیره مواد غذایی برای افرادی که قادر به ترک خانه خود نیستند (به عنوان مثال معلولانی که به تنهایی یا در مناطق دور افتاده زندگی می کنند) مواد غذایی ارسال کنید.

     مراقبتهای بهداشتی: همه کشورها به دلیل شیوع ویروس، انتظار فشار گسترده ای در سیستم های بهداشت عمومی خود دارند که میتواند منجر به کاهش سلامت مادران و افزایش میزان مرگ و میر نوزادان شود. در جوامع روستایی اغلب دسترسی به خدمات درمانی و تجهیزات پزشکی وجود ندارد. افراد مسن، افراد دارای معلولیت و افرادی که سیستم ایمنی بدن­ آنها ضعیف است در معرض خطرات زیادی هستند و ممکن است سیستم های پشتیبانی فعال نداشته باشند. تغییر روال و شیوع ویروس می­تواند باعث ایجاد یا تشدید مشکلات سلامت روان شود. براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، این بحران تأثیر نامتناسب بر زنانی دارد که مسئول مراقبت از دیگران هستند و همچنین تأثیر منفی بر افراد تحت مراقبت آنها دارد. در پاسخ به این چالش، ما از دولتها می­خواهیم که: در دسترس بودن داده های تفکیک شده بر اساس جنس و تحلیل جنسیتی مثل سرایت و میزان مرگ و میر را تضمین کنید. افزایش دسترسی به خدمات درمانی و کادر درمان، تجهیزات پزشکی و داروها.  اطمینان از دسترسی به موقع زنان به خدمات بهداشتی جنسی و باروری لازم و جامع در طول بحران از جمله لوازم پیشگیری از بارداری اضطراری و سقط جنین سالم. ذخیره کافی از محصولات بهداشتی برای دوران پریود زنان در مراکز خدمات بهداشتی و درمانی. آموزش کادر پزشکی و مددکاران برای شناسایی علائم خشونت خانگی و ارائه خدمات مناسب. ایجاد بانک اطلاعاتی از افراد پرخطر که به تنهایی زندگی می­ کنند و ایجاد یک سیستم و شبکه برای برقراری تماس منظم با آنها و تهیه منابع ضروری برای آنها.  ارائه مداوم خدمات درمانی براساس تحقیقات و آزمایشات غیرحضوری پزشکی – غیرمرتبط با ویروس– برای زنان و دختران. برقراری سیستم ­هایی برای تأمین نیازهای بهداشت روان مثل خطوط تلفن/ تماس تصویری، گروه­ های پشتیبانی مجازی برای خدمات اضطراری و تحویل داروها. حمایت از مراکز توانبخشی تا بتوانند برای معلولان و بیماری­های مزمن باز بماند. کلیه مؤسسات مراقبت­های بهداشتی را راهنمایی کنید تا خدمات درمانی کافی را به همه ­ افراد ارائه دهند، بدون در نظر گرفتن وضعیت بیمه درمانی، وضعیت مهاجرت و تأمین حقوق مهاجران و افراد بی­ تابعیت – با وضعیت منظم و نامنظم – و مهاجران غیرقانونی که به دنبال مراقبت­ های پزشکی هستند، اطمینان از عدم از تبعیض، بازداشت و تبعید آنان. اطمینان حاصل کنید که ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و کلیه کارمندان خط مقدم، آموزش کافی دریافت کرده و به تجهیزات لازم جهت محافظت از سلامت خود و ارائه پشتیبانی بهداشت روان دسترسی دارند. ‏ نیازهای ویژه ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی زنان را ارزیابی و برآورده سازید.

     تحصیلات: تعطیلی مدارس برای محافظت از کودکان، خانواده ها و جامعه اجتناب ناپذیر است و به خطی کردن منحنی شیوع کمک می کند تا اوج همه­ گیری کنترل شود. با این حال، این اختلال اساسی در آموزش و روزمرگی را که کودکان به آن عادت کرده اند را موجب می ­شود. در بسیاری موارد کودکانی که به برنامه ناهار مدرسه وابسته هستند با عدم امنیت غذایی روبرو می ­شوند. آنها همچنین در برابر خشونت در خانه­ها و اجتماعات خود آسیب پذیرتر می ­شوند که به دلیل عدم تماس با آنها نمی­توانند کشف شوند. تعطیلی مدارس نیز بر زنانی که به طور سنتی نقش مراقبت از خانواده را برعهده دارند، بار مضاعفی دارد. در پاسخ به این چالش، ما از دولتها می­ خواهیم که مدارس بسته­ های آموزشی و تکالیفی را آماده کنند و به خانواده­ ها برسانند تا کودکان به طور عملی درگیر آموزش بمانند و برای بروز جلوگیری از مشکلات راهنمایی­ هایی را برای والدین در مورد استفاده از مواد درسی ارائه ­دهند. ایجاد برنامه های رادیویی آموزشی مناسب برای کودکان در سن مدرسه. ‏ارائه یارانه مراقبت از کودک برای خانواده ­هایی که قادر به تأمین نیازهای فرزندان خود نیستند.  دسترسی بیشتر به اینترنت را گسترش دهید تا دسترسی به سیستم عامل­ها و مواد آموزشی آنلاین افزایش یابد تا کودکان دارای معلولیت را قادر سازد در هر صورت به جلسات کلاس مجازی دسترسی داشته باشند. تهیه لپ تاپ برای کودکانی که به آنها احتیاج دارند تا بتوانند در آموزش آنلاین حضور یابند. اتخاذ تدابیر لازم جهت اطمینان از ادامه دریافت غذا با اطمینان از تحویل یا جمع آوری آنها. حمایت مالی و روانی اضافی برای خانواده هایی که از کودکان معلول مراقبت می­کنند.

     نابرابری اجتماعی: بین زن و مرد، شهروندان و مهاجران، افراد دارای وضعیت منظم و نامنظم، افراد دارای معلولیت و بدون معلولیت و سایر دوگانگی­ های درک شده یا بدون دوگانگی مثل گروه های نژادی ، قومی و مذهبی نابرابری و تبعیض وجود دارد. این آسیب­ پذیری های موجود با از دست دادن درآمد، افزایش استرس و مسئولیت­های نابرابر خانگی، پیچیده تر می ­شود. زنان و دختران به احتمال زیاد با افزایش بار مراقبتی مواجه خواهند شد که احتمالاً جایگزین کار یا تحصیلات آنها خواهد شد یا با آن رقابت خواهد کرد. همچنین، جوامع آسیب ­پذیر در هنگام تصویب قوانین یا اقدامات با وضعیتی مواجه می­ شوند که تحرک آنها را محدود می­ کنند، به ویژه هنگامی که دسترسی کمتری به اطلاعات یا توانایی پردازش آن دارند. در پاسخ به این چالش، ما از دولت ها می­ خواهیم که تقسیم عادلانه وظایف را به صورت صریح و از طریق کمک هزینه­ های تعطیلات و جبران خسارت برای همه کارگران تشویق کنید. دسترسی بیشتر به فضاهای بهداشتی و اقامتگاه­ های موقت را برای افراد بی­ پناه فراهم کنید. ‏ اجرای پروتکل و آموزش مقامات در شناخت ابعاد درگیری جمعیت آسیب پذیر، به ویژه در مواردی که قوانین جدید اجرا می­ شود.  در  روند اجرای قانون و سیاست با سازمان­ های جامعه مدنی مشورت کنید.   دسترسی مساوی به اطلاعات، آموزش بهداشت عمومی و منابع به چندین زبان، از جمله زبان­های افراد ناشنوا و نابینا و بومی، قالب­ های قابل دسترسی و زبان­های آسان برای خواندن.

     آب و فاضلاب: همه دسترسی به آب جاری تمیز ندارند. در پاسخ به این چالش، ما از دولتها می­ خواهیم که اطمینان حاصل کنید که زیرساخت­هایی برای آب آشامیدنی تمیز و آب آشامیدنی به داخل منازل وجود دارد و به مناطق کم­ برخوردار تحویل داده می­ شود.   قطع آب را متوقف کنید و از دریافت هزینه­ های اتصال مجدد خودداری کنید تا آب تمیز و قابل شرب برای همه فراهم شود.  در مورد مشکلات آب آلوده فوریت درمانی اعلام کنید. ایجاد ایستگاه­ های شستشوی عمومی.

    نابرابری اقتصادی: مردم به دلیل تعطیلی موقت مشاغل، کاهش ساعات و افزایش تعطیلات و بی حوصلگی و  بیکاری و از دست دادن درآمد را تجربه می­کنند. این امر بر توانایی آنها در تحقق تعهدات مالی تأثیر منفی می­گذارد، بدهی­ های بیشتری را ایجاد می­ کند، و تأمین منابع لازم را برای آنها دشوار می­کند. به دلیل تعطیلی و نیاز به فاصله اجتماعی، فقدان گزینه­ های مراقبت و توانایی پرداخت هزینه مراقبت از کودکان، افراد مسن و افراد دارای معلولیت نیز وجود دارد. این مسأله خانواده  را با اقتصاد روزمزدی بدون درآمد می­ کند. در پاسخ به این چالش، ما از دولتها می خواهیم که  اجرای مهلت قانونی تخلیه به دلیل عقب افتادگی در اجاره و وام و تعویق در پرداخت اجاره و وام برای افراد آسیب دیده، مستقیم یا غیرمستقیم به افراد متعلق به گروه های آسیب پذیر به تعویق بیافتد. اجرای مهلت قانونی برای قطع خدمات از جمله آب، برق، تلفن و خدمات اینترنتی صرفنظر از عدم توانایی در پرداخت و تاریخچه پرداخت به تعویق بیافتد. از افراد پناهجو، پناهندگان و خانه­های امن پشتیبانی مالی کنید. کمک های مالی اضافی به افراد سالخورده و معلولین ارائه دهید. تسریع در توزیع مزایا مانند‏ مرخصی، مرخصی والدین و مراقبت و خط مشی های شخصی در مورد مرخصی را اصلاح کنید.  ‏از  مشاغل مستقیماً بخواهید که کارمندانشان با همان شرایط مالی که قبل از همه­ گیری توافق شده است، با دور کاری حمایت کنند. بسته­ های مورد نیاز را از جمله صابون، ضدعفونی کننده و ضدعفونی کننده دست توزیع شوند.

     خشونت علیه زنان: میزان و شدت خشونت خانگی از جمله خشونت جنسی، احتمالاً افزایش افزایش می ­یابد. قرنطینه باعث افزایش آسیب پذیری قربانیان به خدمات مراقبتی می ­شود. به دلیل اینکه شریک سوء استفاده کننده تمام وقت در خانه است فرار دشوار خواهد بود. کودکان با خطرات محافظتی خاصی روبرو هستند، از جمله افزایش خطرات سوءاستفاده و یا جدا شدن از مراقبین. زنان و دخترانی که از خشونت و آزار و اذیت فرار میکنند به دلیل بسته شدن مرزها و محدودیت های مسافرتی قادر نخواهند بود کشورهای مبدا خود را ترک کنند یا وارد کشورهایی برای پناهندگی شوند. در پاسخ به این چالش ما از دولتها می خواهیم که برای گزارش خشونت خانگی، واحدهای جداگانه ای در ادارات پلیس و خط تلفن برقرار کنید. کمک هزینه به سازمان های غیردولتی برای کاهش خشونت خانگی اقدام کنند و به بازماندگان کمک کنند – از جمله خانه ­های امن، مشاوره و کمکهای حقوقی و ارتقاء آگاهی کسانی که باز باقی می مانند- افزایش دهید. اطلاعات مربوط به خشونت بر پایه جنسیت را منتشر کرده و منابع و خدمات موجود را اطلاع رسانی کنید، مثل خدمات عمومی مستقیم تعیین شده، از جمله خانه­ های امن. ایجاد پروتکل برای مراقبت از زنانی که به دلیل قرار گرفتن در معرض ویروس ممکن است بستری نشوند که شامل قرنطینه ایمن و دسترسی به آزمایش است. مدت اقدامات احتیاطی قضایی/ دستورات محافظت را برای پوشش دادن کل دوره اجباری  و قرنطینه تمدید کنید. برای بازماندگان از خشونت خانگی امکان شکایت به دادگاه از طریق ارتباط تلفنی را فراهم کنید. ادارات پلیس را برای پاسخگویی به کلیه گزارش­های مربوط به خشونت خانگی و ارتباط بازماندگان با منابع مناسب و مستقیم را فراهم کنید. اطمینان حاصل کنید که زنان و دختران و سایر افراد در موقعیت های آسیب پذیر دسترسی به مراحل قانونی پناهندگی دارند.

     سوء استفاده از قدرت: افراد در زندانها، مراکز مهاجرت اداری، اردوگاههای پناهندگی و معلولین در مؤسسات و مراکز روانی به دلیل شرایط حبس در معرض خطر بیشتری از ابتلا به بیماری قرار دارند. آنها همچنین می­ توانند در اثر نظارت محدود خارجی و محدودیت بازدید، در معرض سوءاستفاده یا بی­ توجهی قرار بگیرند. این مراکز در شیوه­های مربوط به اجرای قانون و معرفی قوانین جدید در شرایط خاص مورد توجه قرار نمی­ گیرند. طی این بحران، افراد آسیب پذیر بویژه دگراندیشان در معرض خطر بیشتری از تعامل منفی و بالقوه خطرناک با مقامات قرار دارند. در پاسخ به این چالش، ما از دولتها می­ خواهیم که طبق قانون محدودیت های مربوط به COVID-19 را تهیه و اجرا کنید. هر محدودیتی باید کاملاً ضروری، متناسب و به نفع اهداف مشروع منافع عمومی باشد. بر محدودیت­ هایی که به نفع مردم انجام می شود، نظارت شود تا این محدودیت­ ها به زنان و دخترانی که از قبل بسیار آسیب پذیر هستند و در معرض خطر محرومیت از حقوق اساسی انسانی خود هستند، به هیچ عنوان برای آنان آسیب دو چندان به بار نمی آورد. در مورد هرگونه تغییر در قوانین موجود با سازمان های حقوق بشر و مدافعان حقوق بشر مشورت کنید. مأمورین اجرای قانون را ترغیب کنید که به جای دستگیری بیشتر بر افزایش ایمنی توجه کنند. به مأموران اجرای قانون، مددکاران اجتماعی آموزش دهید تا آسیب پذیری ها را تشخیص داده و در رویکرد و تعامل خود آن را در نظر گیرند.  پروتکل­های مبتنی بر حقوق بشر را تصویب کنید تا ابتلا به ویروس را در مراکز بازداشت و زندان کاهش دهید. نظارت بیرونی را تقویت کرده و تماس ایمن با نزدیکان یعنی تماس های تلفنی رایگان را تسهیل کنید. از سازمان­های جامعه مدنی و کشور و مدافعان حقوق بشر در نظارت منظم بر تحولات درون این نهادها حمایت کنید. تعهد کنید که قوانین جدید را وقتی متوقف خواهید کرد که همه­ گیری را حل کرده و از امکان عدم بازگشت آن از طریق مکانیزم مناسب ارزیابی مطمئن شوید.

 

Email
چاپ
آخرین اخبار