ترجمه: زهرا راجی
چکیده
این نوشتار ارتباط میان شیوع ویروس مرگبار کرونا و بهره برداری از حیات وحش در گردشگری را مورد بررسی قرار می دهد. در حالی که سازمان های ملی برنامه ریزی همچنان به نشر عناوین مربوط به این بیماری در رسانه های ملی ادامه می دهند، تحقیقات آکادمی اندکی این بیماری را از منظر گردشگران غذایی مورد توجه قرار داده اند. منابع غذایی، کلیدی برای انتخاب مقاصد گردشگری از سوی گردشگران غذایی است. در مورد گردشگری غذایی نئوفیلیک باید گفت که گردشگران به طور مستقیم مصرف حیوانات وحشی و عجیب را در نظر دارند که این رفتار تازه شیوع یافته می تواند مشکلاتی را برای جوامع میزبان، مهمان و حیات وحش ایجاد کند. حیوانات وحشی و عحیب می توانند ناقل ویرس های کشنده و عجیی باشند. همان طور که نقش مؤثری در شیوع بیماری سارس، آنفلونزای H1N1، آنفولانزای مرغی و کرونا داشته اند، علی رغم تلاش های قانونی سازمان های بین المللی برای کنترل مصرف حیوانات عجیب و وحشی، تقاضای گردشگران غذایی برای مصرف این نوع از حیوانات همچنان رو به افزایش است. این مقاله آغاز گر مباحث بحث برانگیز محققان گردشگری در مطالعه منابع غذایی گردشگری است و در پایان به ارائه راهکارهای عملی و نظری در حوزه این پدیده نه چندان نوظهور می پردازد.
کلمات کلیدی: ویروس کرونا، گردشگری غذایی، بهره برداری از حیوانات وحشی و عجیب
مقدمه و شیوع کرونا ویروس
در ۳۱ ژوئن ۲۰۲۰، سازمان بهداشت جهانی شیوع ویرس کرونا در چین را نگرانی عمده ای برای جهان خواند. در هشتم فوریه ۲۰۲۰ کمیسیون بهداشت ملی چین این ویروس جدید را NCP خواند(پدیده ی ویروس کرونای جدید). این ویروس از چین برخاست و به سرعت بسیاری از کشورها را درگیر کرد.تا جایی که در ۱۶ فوریه ۲۰۲۰ کشورهایی چون ژاپن، تایلیند، آمریکا، استرالیا، فرانسه و مصر را درنوردید(سازمان بهداشت جهانی، ۲۰۲۰). بسیاری از محققان گمان بردند منشاء این ویروس جدید از حیات وحش است. این ادعا تا به حال به لحاظ علمی نیز تأیید شده است (لویی سیف، ۲۰۲۰). به این ترتیب سندروم حاد تنفسی کرونا به مصرف خفاش نعل اسبی در چین نسبت داده شده است. به این ترتیب مطالعات متعددی خفاش ها را ناقل ویروس کرونا دانستند. علاوه بر این در مطالعات منتشر شده بیان شد آب های در معرض این ویروس نیز می توانند منتقل کننده ی این بیماری واگیردار باشند. همچنین، مصرف موادغذایی دریایی در بازار عمده فرشی وهان نیز از جمله دلایل انتقال این ویرس به انسان ها دانسته شده است. در یک گزارش منتشر شده در ۷ فوریه ۲۰۲۰، دس و مک درموت تخمین زده اند در اثر شیوع ویروس کرونا چین شاهد کاهش ۲۲ بیلیونی مسافران خروجی و ۹ میلیونی مسافران ورودی شود. آنان اشاره کرده اند که شیوع این ویروس اثرات مشابه ویروس سارس را بر جای می گذارد که البته شدت تأثیرات منفی آن در مقصد بیشتر و مخرب تر از ویروس سارس در هفده سال پیش تخمین زده شده است. مرگ و میر و کاهش رونق مشاغل در هر دوره از بیماری قابل رؤیت است. در این دوره مردم هشیارتر و محتاطانه تر عمل می کنند. به عنوان مثال، نزول گردشگری در سال ۲۰۰۳ و در جریان شیوع ویروس سارس نشانی از کاهش رونق در این صنعت و احتیاط مردم دارد. مطالعات بسیاری منابع غذایی را در صنعت گردشگری و انتخاب مقصد مؤثر دانسته اند گرچه در صنعت گردشگری شاهد دقت عمل کمتری در منع مصرف حیوانات وحشی به منظور حفظ سلامتی گردشگران و سایرین هستیم. اخیراً «ون و همکاران» تلاشی را جهت بررسی اثر گمراه کننده ی رسانه ها بر سلامت عمومی از منظر گردشگری آغاز کرده اند. همچنین آنان از انجام مطالعات با موضوع تأثیر کرونا بر گردشگری حمایت می کنند.
هدف و سؤالات پژوهش
با توجه به ارتباط مصرف حیوانات وحشی به عنوان مواد غذایی و مشکلات حاد تنفسی این سؤال مطرح می شود که انگیزه از مصرف این نوع حیوانات چیست؟ با وجود تجربه ی اپیدمی سارس انگیزه ی گردشگران نئوفیلیک از مصرف گوشت حیوانات وحشی چیست؟ تأثیر مصرف این نوع از منابع غذایی بر گردشگری در سطح وسیع چیست؟ این مقاله با پاسخ به پرسش های فوق تلاش می کند توجه به دو مورد عمده در گردشگری را برانگیزاند.۱- مصرف مواد غذایی در صنعت گردشگری، به خصوص در حوزه ی گردشگران نئوفیلیک و اغذیه ناقل بیماری های واگیردار.۲-جایگاه مصرف مواد غذایی در صنعت گردشگری در ارتباط با بیماری های واگیردار و وابسته به رفتار گردشگران نئوفیلیک.
انگیزه مصرف حیوانات وحشی به عنوان منبع غذایی
شیوع بیماری کرونا در چین آغازگر مجدد مباحثی در این حوزه است. التزام به مصرف گوشت حیوانات وحشی در بسیاری از موارد از فلسفه ی طب و جانورشناسی نشأت می گیرد. بر اساس این عقیده، گردشگران گستره ی جانورشناسی را در مرزها و عادات غذایی گسترش می دهند و به سادگی تصور می کنند مصرف این منابع جایگزین مکمل های غذایی آنان است. عقیده ی گسترده ی دیگری که به غلط شیوع یافته آن است که مصرف گوشت حیوانات وحشی اثر درمانی بر بیماری ها دارد. این ترجیحات و عادات غذایی به سادگی در صنعت گردشگری نیز نفوذ کرده است. به عنوان مثال توسعه صنعت گردشگری منجر به افزایش ۱۶۱۵۰ کیلوگرم مصرف گوشت حیوانات وحشی در لیان چین شده است. انگیزه دیگر مصرف گوشت حیوانات وحشی که جامعه محلی و مقصد را درگیر خود می کند، کسب تجارب جدید از سوی گردشگران است. در بخش بندی بازار گردشگری غذا یک فاکتور اساسی و مهم است. در بخش بندی گردشگری بر اساس انگیزه ها گردشگران بنا بر علایق و انگیزه شان دسته بندی می شوند و به انتخاب مقاصد متعددی دست می زنند؛ غذا نیز در گردشگری غذا بنیان و پایه انتخاب مقصد توسط گردشگران است. گردشگری می تواند انحرافات ذهنی و عملی را به مرزهای جغرافیایی، هویت شخصی و اخلاق مداری منتقل کند و هیجانات گردشگران برای مصرف گوشت حیوانات وحشی را تحریک کند. مصرف مواد غذایی به این شیوه، هسته ی اصلی انگیزه ی گردشگران غذا برای سفر به مناطقی خاص است. این مسافران غالباً با سبد غذایی ناسالم و عجیب درگیر بیماری های واگیردار می شوند. برای مثال در مکزیک مسافران ماجراجوی غذا ممکن است از طیف وسیعی از غذاهای عجیب مانند قارچ، کرم، کاکتوس، تخم مورچه و ملخ استفاده کنند. به منظور پاسخ دهی به تقاضای این دسته از گردشگران بازار مصرف مواد غذایی عجیب و حیوانات وحشی در بسیاری از کشورها به صورت آشکار یا پنهان فعال اند، حتی در برخی مناطق حیوانات وحشی محافظت شده به این دسته از گردشگران پیشنهاد می شود.
بهره برداری از حیوانات وحشی و گردشگران نئوفیلیک
در چین و سایر کشورهای آسیایی مانند اندونزی، مصرف گوشت حیوانات وحشی قدمتی طولانی دارد.گرچه مصرف گوشت حیوانات وحشی جزء مواد غذایی لازم و ضروری نیست، اما در برخی از مناطق مرسوم است و مورد استقبال زیادی قرار گرفته است. مصرف گوشت حیوانات وحشی به دلایلی چون کنجکاوی مورد استقبال قرار می گیرد. در قسمت هایی از چین مانند وهان حیوانات وحشی در لیست غذاهای روزمره قرار دارند. انگیزه اساسی در مصرف این نوع از غذاها برای گردشگران، کسب تجربه های جدید و نو است. گردشگران نئوفیلیک به دنبال کسب تجربه های بی نظیری سفر میکنند. این سفرها سبب شده جوامع محلی در پی تأمین تقاضای این گردشگران کنجکاو بر آیند. در این مناطق بنا بر سنت ها و تقاضای گردشگران، حیوانات عجیب برای مصرف به صورت خام یا پخته و حتی زنده مورد مصرف قرار می گیرند. هیچ بعید نیست این منابع غذایی به صورت بالقوه آلوده شده باشند.گرچه این تقاضا به صورت بالقوه وجود دارد، اما این میل توسط رسانه ها نیز تزریق شده است. در بسیاری از فیلم های تلویزیونی، مصرف مواد غذایی عجیب به منظور کسب سود و شهرت تبلیغ می شوند. تبلیغات جنبه های متنوعی از فرهنگ، روان و جسم افراد را نشانه رفته اند. محققان بر جنبه های مختلفی از این رفتار جمعی از جمله تأثیرات جسمانی، تخریب محیط زیست،کاهش شدید گونه های حیوانی و خامت جو اجتماعی اشاره دارند.
اخلاق بهره برداری از حیوانات
روابط پیچیده ای میان حیوانات و انسان ها وجود دارد. محافظت و خدمات متقابل طبیعی از جمله این روابط اند. محققان بسیاری بر شیوه اخلاقی بهره بری از حیوانات اشاره داشته اند که از جمله آن ها حقوق حیوانات، حیات و شعور طبیعت است. توجه کم به ملاحضات اخلاقی بهره برداری از حیوانات به این دلیل است که در دیدگاه های حقوق حیوانات و محیط زیست اختلاف نظرهایی وجود دارد، به این دلیل به میزانی که به اجتماعات انسانی توجه می شود به حقوق حیوانی و طبیعت توجهی نمی شود. مسافران و جهانگردان به میزان کمتری از اصول اخلاقی بهره برداری از حیوانات در مصرف حیوانات وحشی و عجیب پیروی می کنند. طبق گزارشات ncp و در جریان شیوع این بیماری گردشگرانی که به دنبال مصرف مواد غذایی عجیب و حیوانات وحشی هستند به گستره ی آگاهی و توجه مدافعان حقوق حیوانات کمک شایانی کرده اند.
مدیریت فروش و بهره برداری از حیوانات وحشی در گردشگری
همان گونه که پیش تر ذکر شد، گردشگران مصرف کننده ی مواد غذایی عجیب و حیوانات وحشی، می توانند بر بازار مصرف حیات وحش تأثیر گذار باشند و بازار را برای ارائه هر چه بیشتر این محصولات تحریک نماید. با این حال خطرات مصرف گوشت حیوانات وحشی به خوبی مشخص شده است. بنا بر پیشنهاد لی در عوض تلاش برای کنترل شیوع بیماری های واگیر دار از مهره داران به انسان ها باید به دنبال کنترل این نوع از مصرف و بهره برداری از حیوانات رفت. برای مثال، سازمان بهداشت جهانی باید خطرات استفاده از گوشت حیوانات عجیب را برجسته کند. همچنین، نظام آموزش در حیطه ی کاری خود باید با ارائه آگاهی به مصرف کنندگان، به ادراک صحیح از عادات غذایی و تفکیک اغذیه خوش طعم، باب طبع، سالم و اغذیه خطرناک کمک کنند. دولت مردان بایستی مردم را به بازبینی رابطه خود با طبیعت تشویق کنند تا عادات غذایی صحیح ترویج شود. در حالی که پس از شیوع کرونا و در جریان کنترل آن، روند بازار بهره برداری از حیوانات وحشی در گردشگری نوید بخش است، مصرف کنندگان حیوانات وحشی و گردشگران نئوفیلیک باید میان مصرف اخلاقی و غیر قانونی تمایز قائل شوند و به قوانین و سیاست های بهره برداری از حیوانات در بازار گردشگری مقصد احترام بگذارند. گردشگری غذایی و بخش های مرتبط با آن، بایستی به سمت گردشگری پایدار و اخلاقی پیش رود.
پروتکل کنترل شبکه، نگرش گردشگران غذایی قوانین آن
پروتکل کنترل شبکه ای بیماری های واگیردار از حیوانات به انسان ها، نگرانی های عمده ای را در مورد مصرف مواد غذایی حیوانی برانگیخته و انتقادات بسیاری را روانه مصرف کنندگان این منابع مواد غذایی کرده است. فارغ از صحت منشاء بیماری ها و این که این انتقادات تا کجا ادامه دارند، تغییر در ارزش تغذیه و نوع مصرف مواد غذایی در برخی از گروه ها قابل توجه است. گرچه بیماری سارس در سال ۲۰۰۳، اثرات ماندگاری را بر برنامه غذایی گردشگران غذایی را به همراه نداشته است. شناخت خطرات مصرف الگوهای غذایی از حیات وحش ، در کاهش برنامه غذایی گردشگران ماجراجوی مصرف کننده گوشت حیوانات وحشی مؤثر است. تأکید جهانی بر سلامت مواد غذایی، به طور گسترده ای بر صنعت تولیدات داخلی مواد غذایی اثر گذاشته است و در گسترش آگاهی خطرات مصرف حیات وحش( مانند بیماری های باکتریایی و انگلی) مؤثر بوده است. محققان سلامت عمومی ازجمله اپدیمولوژیست ها بایستی در شناسایی بیماری های جدید ناشی از مصرف حیات وحش هوشیار باشند. نقش باکتری ها در بدن انسان به عنوان میزبان باید بیش از پیش مورد بررسی قرار گیرد. همچنین، متصدیان حیات وحش باید احتیاط های لازم را در حمل لاشه های حیوانی در نظر داشته باشند. احتیاط جهت انتخاب منابع پروتئینی سالم بیش از طبخ کامل آن ها اهمیت دارد.
نتیجه گیری
در پایان لازم به ذکر است که شیوع بیماری های واگیر دار چالش های بسیاری را به همراه داشته است. همان طور که بهره برداری از حیات وحش نقش به سزایی را در سفر و صنعت گردشگری ایفا می کند، صنعت گردشگری به شدت وابسته به منابع غذایی و تقاضای آن است. لذا شیوع بیماری های واگیردار از حیوانات به انسان ها تأثیرات منفی بر این صنعت گذاشته است. محققان حوزه ی گردشگری بایستی برنامه آینده گردشگری را با در نظر گرفتن رفتار گردشگران مشخص نمایند. مطالعات میان رشته ای اخلاق و بیماری می توانند در غنی سازی آگاهی های عمومی نقش داشته باشند. این مطالعات می توانند با پرده برداری از مخاطرات رفتارهای ناسالم گردشگری و آموزش عمومی، در محافظت از گردشگران، ساکنان محلی و مقصد نقش داشته باشند.
