دکتر حسین باخدا – استاد دانشگاه، متخصص کشاورزی
در سال های اخیر، علاقه به غذا با سرعت افزایشی فوق العاده ای رو به رشد بوده است. در نیم قرن گذشته، تولیدات مواد غذایی در حاشیه شهرها انجام می گرفت، اما در حال حاضر، این روند به سمتی حرکت کرده است که تولید محصولات غذایی در قلب شهرها امکان پذیر باشد و در واقع، بین جوامع «شهری» و «روستایی» پلی ارتباطی زده شده است. می توان گفت که در پاسخ به نگرانی های موجود در ارتباط با افزایش قیمت مواد غذایی، اجرای این طرح تجدید حیاتی دوباره برای جوامع است. از آنجا که مردم در این طرح دسترسی بهتری به مواد غذایی «سالم» و «مناسب» خواهند داشت، و همچنین از فضای سبز لذت می برند، لذا یک تجربه شخصی «زیبا» و «عملی» است. هم اکنون در آمریکا میلیون ها نفر از مردم در کاشت مزارع شهری سهیم هستند. این روند نسبت به سال گذشته ۳۵% افزایش داشته است و ۱۵% مردم آمریکا در حال حاضر یک باغچه کوچک در حیاط خلوت خود دارند. در کشوری با ۳۰۰ میلیون نفر جمعیت، این یک حرکت بزرگ است.
ممکن است، شما فکر کنید که این بدان معنی است که کشاورزان جدید شهری بیست و چند ساله هستند، اما در حقیقت ۸۰% کشاورزان آمریکایی را افرادی تشکیل می دهند که بیش از ۶۰ سال سن دارند.
پایگاه خبری آبتاب (WWW.ABTAAB.IR):
باید گفت که کشاورزی شهری یک جنبش در حال گذار است. ما فربه ترین جامعه سیاره خاکی هستیم. بدیهی است که میل ما برای مواد غذایی بسیار زیاد است. کشاورزی شهری با تمرکز بر روی سهولت دسترسی به مواد غذایی تجدید حیاتی دوباره برای انسان هاست و این در حالی است که سیستم غذایی کشاورزی چیزی به کیفیت زندگی انسان اضافه نمی کنند. «رو آوردن به کاشت چشم اندازهای خوراکی»، «شرکت در نگهداری از یک باغ عمومی» و یا «خرید از یک کشاورز بومی»، ما را به ریشه های تاریخی تولید مواد غذایی پیوند می زند.
این جنبش غذا بر طبیعی بودن، سالم بودن و غیر فرآوری شدن آن تأکید دارد و اینجا ارتباط شخصی فرد با تولید غذای مصرفی اش اهمیت دارد که به ترویج سبک پایدار زندگی می پردازد. این شامل روندهای جدیدی برای کشاورزی شهری است که عبارتند از: «ترکیب کاربردی چند طرح با پتانسیل بالا»، «حمایت جامعه مدنی از کشاورزی»، «مزارع پشت بام شهری»، «باغ های خوراکی مدارس»، «باغ رستوران»، و «باغ های سازمانی».
