نویسنده: مهندس سید محمد حسینی-پژوهشگر و مدرس دانشگاه
کشاورزی ارگانیک، یک سیستم تولیدی جهت حفظ سلامت خاک، اکوسیستم و مردم است. در این شیوه، تولید و فرآوری محصولات و همه مراحل تقویت زمین، کاشت و برداشت از نهاده‌های طبیعی استفاده می شود که تأمین کننده سلامت خاک، اکوسیستم‌ها و انسان است و موجب ایجاد امنیت غذایی میشود. امنیت غذایی، توانایی دسترسی به مواد غذایی برای عموم مردم است. تداوم گرسنگی در جهان نشان داده است که بخش کشاورزی به تنهایی نمیتواند به رفع ناامنی غذایی کمک کند. کشاورزی ارگانیک این پتانسیل را در خود داراست که مواد غذایی سالم و مقوی را برای تغذیه همگان تولید کند که راهی در راستای ایجاد امنیت غذایی و راهحلی برای کاهش قحطی مواد غذایی در مناطقی مانند آفریقاست. برای پرداختن به چالش های توسعه سیستمهای مواد غذایی و کشاورزی پایدار، می بایست محدودیتهای فنی، اقتصادی و اجتماعی، بازار و سیاستهای توسعه را مورد بررسی قرار داد و سعی در هم راستا نمودن آنها با سیستم تولیدی ارگانیک کرد.
کشاورزان ارگانیک می توانند مواد غذایی را با مدیریت منابع محلی بدون نیاز به نهاده های خارجی و یا سیستم های توزیع مواد غذایی را نسبت به کشت سنتی افزایش دهند. مزارع ارگانیک، رشد انواع محصولات کشاورزی و دام را به منظور بهینه سازی رقابت برای مواد مغذی در پی دارد. مواد غذایی ارگانیک ارزش غذایی بیشتری دارند، سالم تر بوده و به بقایای آفت کش های آلی کمتر آلوده می باشند. خوشمزه و خوش طعم تر هستند. این مواد غذایی حاوی آنتی اکسیدان بیشتری می باشند، چراکه آفتکش های مصنوعی در تولید این مواد استفاده نمی شوند و تنها مصرف کودهای حیوانی و آلی کاربرد دارد. در نهایت، می توان گفت که کشاورزی ارگانیک ترکیبی از سنت، نوآوری و علم به نفع محیط زیست بوده و روابط عادلانه با کیفیت خوب از زندگی برای همه فراهم می آورد. احترام گذاشتن به ظرفیت طبیعی خاک، گیاه، حیوانات و اکوسیستم در کشاورزی ارگانیک می تواند به حفظ تنوع زیستی کمک کند.
