بیمار تالاسمی و مشکل تشکیل خانواده

آبتاب– دکتر فاطمه رجبی پور (پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران)- تشکیل خانواده یک بیمار تالاسمی، چگونگی کنار آمدن با مشکلات زندگی، بچه دار شدن آنان، معیار و مبنای ازدواج در بیماران تالاسمی، لزوم  یا عدم لزوم مشاوره قبل ازدواج در این بیماران، مواردی هستند که در این گفتار به آن پاسخ داده می شود. با توجه به گفتگویی که با این بیماران در مرکز تالاسمی داشته‌ ام، سخن را آغاز می کنم. این بیماران به دلیل درگیری جسمی توجهشان به مسائل فرعی که موجب تنش در خانواده می شود، کمرنگ تر است. این افراد از همسر خود به عنوان حامی و یار واقعی یاد می کنند و در واقع زندگی آنها بر مبنای عشق پایه ریزی شده است و همین مهر و محبت حقیقی باعث شده که استحکام خانوادگی آنان نیز قویتر باشد و فرزند این عزیزان نیز در کنار مادران خود  طعم درد و رنج را می کشد. می توان الگوی مناسبی از چگونگی تشکیل خانواده را در بیماریهای مزمن یافت.

تغذیه این بیماران با توجه به تزریق خون مکرر و رسوب آهن در بدنشان بهتر است شامل موادی باشد که به دفع آهن و آهن زدایی در آنها کمک کند؛ زیرا این بیماران در کنار تزریق خون از داروهای آهن شلاتور مثل «دسفرال تزریقی» یا «دیفریپرون» خوراکی و یا انواع داروهای خوراکی دیگر استفاده می‌ نمایند. مولتی ویتامین مصرفی فاقد آهن است و از «کلسیم دی» و «ویتامین ث» و «فولیک اسید» بر مبنای مشاوره با پزشک معالج استفاده می نمایند. جهت پیشگیری از تولد بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور، مشاوره قبل از ازدواج جهت شناسایی افراد مینور توصیه می شود و بطور جدی باید از ازدواج دو فرد مینور جلوگیری کرد. خوشبختانه، این طرح اجرا می شود به همین دلیل تولد افراد مبتلا به تالاسمی ماژور کاهش داشته ‌است. انشاالله با آگاهی دادن به خانواده ها این نوع تولدها به صفر برسد.