آبتاب: خانم مولاوردی، معاون اسبق ریاست جمهوری در امور زنان و خانواده گفت که آغاز حیات سیاسی اعظم طالقانی از دوران قبل از انقلاب بود و نزدیک به نیم‌قرن سیاست‌ورزی را در پیشینه فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خود دارد و در این دوران یک لحظه نیاسود. مجموعه فعالیت‌های او از قبل از مبارزات انقلابی تا تأسیس مدرسه، از نمایندگی مجلس تا راه‌اندازی تشکل و حزب سیاسی، از انتشار پیام هاجر تا پیام ابراهیم، از مدیریت مؤسسه توانمندی اقتصادی زنان تا مشارکت در خیر جمعی، از اعظم طالقانی چهره‌ای را به تصویر می‌کشد که یک شخصیت کاملا دردآشنا و همراه مردم در همه برهه‌هاست و درد او درد مردم زمانه است. همین ویژگی‌ها او را به سیاسی‌ترین فرزند آیت‌الله طالقانی تبدیل کرده بود. در مقاطعی همچون انتخابات ریاست جمهوری بیش از سایر زمان‌ها اسم ایشان سر زبان‌ها می‌افتاد و دغدغه همیشگی ایشان برای تعیین تکلیف واژه رجل سیاسی فرصت بروز و ظهور می‌یافت. گام‌های ارزنده‌ای که برای این شفاف‌سازی و رفع ابهام و اجمال درباره این واژه دو پهلو برداشت، بسیار آموزنده است و ادامه این مسیر و توجه به این دغدغه ناتمام و به سرانجام رساندن آن باید مسئولیت و وجهه همت همه کسانی باشد که در جبهه آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی فعال هستند. این بانوی بزرگوار در طول عمر پربرکت خود صرفا به فعالیت سیاسی، اجتماعی یا خیریه‌ای اکتفا نکرد و مجموعه و تلفیقی از این فعالیت‌ها را بنا بر درک واقع بینانه‌ای که از وضعیت زنان و جامعه داشت، در دستور کار خود قرار داد؛ چراکه به خوبی به چالش‌های اساسی زنان در جامعه و در عصر حاضر واقف بود و برای ارتقای شاخص مشارکت سیاسی و اقتصادی زنان و توانمندسازی و توان افزایی زنان در این دو حوزه بسیار کوشید و کارنامه درخشانی از خود به یادگار گذاشت. اقدامات او -هرچند بعضاً نمادین و سمبلیک بود- راه‌های زیادی را پیش‌روی جامعه و زنان ایرانی گشود. خانم طالقانی تا پایان عمر در انتخابات ریاست جمهوری ثبت‌نام کرد و در نهایت در انتخابات ۱۴۰۰ شاهد یک گام به پیش و ثبت نام خانم زهرا شجاعی و بررسی پرونده ایشان در شورای نگهبان در مرحله بعد از ثبت نام بودیم که حاصل و نتیجه قدم‌هایی است که خانم طالقانی سال‌های سال برداشته بود و امیدواریم هر‌چه زودتر شاهد به ثمر رسیدن تلاش‌های ایشان به صورت کامل باشیم.
تماس‌های ایشان برای در میان گذاشتن مشکلات مردم از آخر شب با تلفن ثابت منزل شروع می‌شد. وقتی ۱۲ شب به بعد تلفن خانه ما به صدا درمی‌آمد، دخترم می‌گفت حتما خانم طالقانی است! روال ایشان همین‌طور بود و خودشان نیز تا نیمه‌های شب در دفترشان بودند. در سال‌هایی که من مسئولیت داشتم، به این شکل مراودات زیادی داشتیم. به طور کلی دغدغه ایشان عدالت و حق بود؛ عدالت جنسیتی، آموزشی، قضائی، اقتصادی و سایر وجوه عدالت اجتماعی. هر مطالبه‌ای که در جامعه برای حق‌های بشری شکل می‌گرفت، او جزء پیشگامان مطالبه‌گری بود.
