گاهی خبرنگار، خبر می شود خودش!
نویسنده: خداداد ابراهیمی
“خبر”، خونین و خوفناک در لابلای آهن پاره ها و خرده شیشه ها، مُثله شد، ” خبر” در پیچ و تاب واژگونی اتوبوس، در ازدحام آتش و دود ضجه می کشید، “خبر” ، خود واقعیت بود. خبر خود خبر بود بی هیچ گونه شایعه و تفسیر و تعبیر!
خبر خود مرگ بود که “ریحانه” می چید، خبر خود ماه بود که برای “مهشاد”، آه می کشید. در کشور ما ارزان ترین، سخت ترین و زیان بارترین شغل، حرفه خبرنگاری ست؛ پر مخاطره، پر استرس و سرخ فرجام. کافی ست تا اجمالی از خطرنامه ی مرگ و زندگی روزنامه نگاران و خبرنگاران حرفه ای را مرور کنیم. آنگاه با فراست به یقین می رسیم که اهالی قلم و رسانه، به عنوان پیشگامان دانایی و آگاهی، جز تهدید، بازداشت، زندان، تبعید و مرگی شرافتمندانه، سرنوشتی نداشته اند. و رسانه نگاران جوان، یا در تنگنای معیشت، زندگی تلخ و پر مرارتی را تجربه کرده اند و یا در سفرهای کاری، زخمی کاری دیده اند که به کوچ ابدی آنان ختم شده است؛
سقوط هواپیما، واژگونی اتوبوس و…
در واقع، ساحت پاک و زیبای آینه داری، روشنگری و اطلاع رسانی برای ترسیم” دانستن حق مردم است”، با مرگ خبرنگاران، تجلی عینی و جاودانگی می یابد، آنگاه که خبرنگار، “خبر” می شود خودش!
“گاهی «خبرنگار»، «خبر» می شود خودش!
جایی که «مأمن» است، «خطر» می شود خودش!
حتماً به گوش ما خبری تلخ می رسد!
وقتی «خبرنگار»، خبر می شود خودش!”
