آویشن شیرازی داروی سرماخوردگی

آبتاب– فاطمه مهسا کارآموزیان- گیاه آویشن، گیاهی پر شاخه و دارای ساقه‌های چوبی به ارتفاع ۱۰ تا ۳۰ سانتی متر می باشد که به حالت وحشی و به صورت بوته‌هائی پرپشت در دامنه‌های خشک و بین تخته سنگها و در کوهستانها تا ارتفاعات ۱۲۰۰ متری و حتی گاهی بیشتر می‌روید. ریشه چوبی و منشعب آن که ظاهر ناهموار دارد، به سهولت در زمینهای سخت درون تخته سنگها نفوذ می‌کند و گیاه را که ساقه‌های متعددش حالت به هم فشرده دارند؛ به خوبی ثابت نگه می‌دارد. ساقه‌های منشعب این گیاه پوشیده از کرک و برگ‌های کوچک آن دارای ظاهر لوزی شکل و متقابل بر روی ساقه است. رنگ برگ‌های آن خاکستری روشن است. دمبرگ بسیار کوتاهی نیز پهنک برگ آن را به ساقه پیوند می‌دهد. ظاهر کلی پهنک برگ این گیاه که عموماً کناره برگشته دارد و در سطح تحتانی پوشیده از گردی به رنگ مایل به سفید بنظر می‌رسد که بهترین وسیله تشخیص آن از گونه‌های مجاور است. گل‌های آن کوچک، متعدد، معطر به رنگ سفید و مجتمع به صورت دسته‌هایی در قسمتهای انتهائی ساقه است. از آویشن شیرازی به عنوان داروی ضدنفخ استفاده می‌شود و همچنین، به صورت بخور در رفع علایم سرماخوردگی مصرف دارد. از برگ‌های گیاه به عنوان چاشنی نیز استفاده می‌شود. در طب گذشته از آویشن به عنوان تسکین دهنده درد مفاصل، ضدنفخ و رفع سرماخوردگی‌ها استفاده می‌شده است.

آویشن ویتامین A دارد و این ویتامین در این گیاه زیاد است. خاصیت آویشن بیشتر به خاطر تیمول آن است که برای ضد عفونی کردن بسیار مفید است.

نحوه مصرف

۱- شربت: نوشیدن شربت آویشن بطور روزانه چهار تا پنج بار در درمان ناراحتی‌های قاعدگی و ترشحات سفید خانمها بسیار مفید و موثر است.

۲- استفاده در حمام: کسانیکه روماتیسم دارند باید در درون وان حمام بنشینند و مقدار دو گرم اسانس آویشن شیرازی و سیصد و پنجاه گرم جوش شیرین و چهل گرم اسانس آویشن کوهی را با هم مخلوط کرده و در الکل حل کنند و سپس آن را در آب بریزند و خود را با آن شستشو دهند.

توصیه‌ها: مصرف بیش از حد آویشن ممکن است کلیه را تحریک کرده و باعث سرگیجه شود.