آبتاب، الهه مهرنیا، هوشنگ گلشیری، (زاده ۲۵ اسفند ۱۳۱۶ اصفهان – درگذشته ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ تهران)، را از تأثیرگذارترین داستان‌نویسان معاصر زبان فارسی دانسته‌اند. وی با نگارش رمان کوتاه شازده احتجاب در اواخر دهه چهل به‌شهرت فراوانی رسید که این کتاب را یکی از قوی‌ترین داستان‌های ایرانی خوانده‌اند.
وی از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ به‌دعوتِ بهرام بیضایی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران استادی کرد. پس از انقلاب با تشکیل جلسات هفتگی داستان‌خوانی و نقد داستان از سال ۱۳۶۲ تا پایان زندگی، نسلی از نویسندگان را پرورش داد که در دهه هفتاد به‌شهرت رسیدند. او عضو کانون نویسندگان ایران و سردبیر مجله کارنامه بود.
وی که در کودکی همراه با خانواده به آبادان رفت، دوران زندگی در آن شهر را در شکل‌گیری شخصیتش بسیار مؤثر می‌دانست. در سال ۱۳۳۸ تحصیل در رشته ادبیات فارسی را در دانشگاه اصفهان آغاز کرد. آشنایی با انجمن ادبی صائب در همین دوره نیز اتفاقی مهم در زندگی او بود. وی کار ادبی را با جمع‌آوری فولکلور مناطق اصفهان در سال ۱۳۳۹ آغاز کرد، سپس مدتی شعر می‌سرود ولی خیلی زود دریافت که در این زمینه استعدادی ندارد، آن را کنار گذاشت و به‌نگارش داستان پرداخت. پس از چندی همراه شماری از نویسندگان نواندیش مانند ابوالحسن نجفی و محمد حقوقی جلسات یا حلقه ادبی جُنگ اصفهان را پایه گذارد. در سال ۱۳۵۸ با فرزانه طاهری که مترجم است ازدواج کرد. احمد گلشیری برادر وی مترجم و سیامک گلشیری برادرزاده او نیز نویسنده و دیگر برادر زاده‌اش سیاوش گلشیری نویسنده و منتقد است.
یکی از اقدامات تأثیرگذار و مهم گلشیری تشکیل کارگاه‌های داستان و پرورش نسل تازه‌ای از نویسندگان ایرانی بود. وی جلسات هفتگی داستان‌خوانی و نقد داستان را از سال ۱۳۶۲ تا پایان زندگی ادامه داد.
در اواسط سال ۱۳۶۲ جلسات هفتگی داستان‌خوانی را که به‌جلسات پنج‌شنبه‌ها معروف شد، با شرکت نویسندگان جوان در خانه‌اش برپا می‌کرد که تا اواخر سال ۱۳۶۷ با حضور نویسندگان: یارعلی پورمقدم، محمدرضا صفدری، محمد محمدعلی، آذر نفیسی، عباس معروفی، منصور کوشان، شهریار مندنی‌پور، منیرو روانی‌پور، قاضی ربیحاوی، ناصر زراعتی، حسین مرتضاییان آبکنار و ابوتراب خسروی ادامه داشت.
در سال ۱۳۶۸ در اولین سفر به خارج از کشور پس از انقلاب، برای سخنرانی و داستان‌خوانی به هلند و شهرهای مختلف انگلستان و سوئد رفت. در سال ۱۳۶۹ نیز برای شرکت در جلسات خانه فرهنگ‌های جهان در برلین به آلمان سفر کرد. در این سفر در شهرهای مختلف آلمان، سوئد، دانمارک و فرانسه سخنرانی و داستان‌خوانی کرد. در بهار ۱۳۷۱ به آلمان، آمریکا، سوئد، بلژیک و در بهمن ۱۳۷۲ هم به آلمان، هلند، بلژیک سفر کرد.
وی همکاری‌اش را با مطبوعات از جوانی آغاز کرد و برخی آثارش را در نشریات پیام نوین، کیهان هفته و فردوسی به‌چاپ رساند. پس از راه‌اندازی جُنگ اصفهان نیز شاخص‌ترین چهره و به گفته منتقدی سخنگوی پرنفوذ این جریان به‌شمار می‌رفت.
هوشنگ گلشیری در ۶۳ سالگی درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به‌خاک سپرده شد.
