به اعتلای کشورمان معتقدیم

کافیست رئیسی یک دیدار با احمدمسعود داشته باشد

آبتاب، چالش های آبی میان ایران و افغانستان صرفا به زمان طالبان برنمی گردد و از صد سال پیش تاکنون این مشکلات بین ایران و افغانستان بر سر سهم ایران به عنوان پایین دست آبی رودخانه هیرمند وجود داشته است. اما بر طبق قرارداد سال ۱۳۵۱ افغانستان موظف است در زمان های غیرخشکسالی ۸۲۰ میلیون مترمکعب آب به سمت ایران روانه کند که محل تامین آب سیستان و بلوجستان است.

وی در ادامه نسبت به چالش های ایجاد شده توسط طالبان در سد کمال خان افزود: مسئله اینجاست که ما در طول ۴۴ساله اخیر نیز قراردادی با افغانستان در این زمینه نداریم، هم به خاطر مسائل وزارت خارجه که در این زمینه فعال نبود و هم نابسامانی های افغانستان که باعث شد قراردادی تنظیم نشود. به هر صورت الان سال هاست که مقدار حق آبه ۸۲۰ میلیون مترمکعبی را هم نمی دهند. مضافا اینکه امسال باید بپذیریم در افغانستان و قسمت سیستان دچار خشکسالی هستیم. الان مسئله در سیستان حاد شده است و هامون کاملا خشک است، مردم سیستان و بلوچستان هم دچار مشکل اند. آخرین قرارداد ۸۲۰ میلیون مترمکعب را مشخص کرد که اگر آن می رسید مشکل حادی در سیستان و بلوچستان نداشتیم اما از زمان کرزای هم این مشکل را داشتیم و سدکمال خان باعث حادتر شدن این مسئله شد. این رودخانه گاها سیل آبی می شد و آب به سمت ایران روانه می شد اما از زمانیکه سد کمال خان را زدند سیلاب ها به آن سمت روانه شد. البته این سد کوچک است اما افغانستان کانال هایی از این سد به سمت محل هایی در افغانستان هدایت کرده که تقریبا می تواند همه این آب را به مناطق سرزمینی خود هدایت کند و به ایران حق آبه ای ندهد. در حقیقت افغانستان با این کانال هایی که زده است در محلی به نام شوره زار گودزره منحرف می کنند و فشار زیادی به ایران می آورند.

قمیشی در پایان درباره راه حل های دیپلماتیک برای حل بحران آب با طالبان گفت: ما در سطح بین المللی در حال حاضر هیچ آیین نامه یا مفاد قراردادی و مصوبات بین المللی نداریم که بتواند حق آبه آب های مشترک را برای کشور های پایین دست تضمین کند. از نظر علمی باید رودخانه هایی که در کشور های متعدد جاری اند باید کشور بالادست به اندازه نیاز زیست محیطی پایین دست آب رها کند اما قوانین محکمی برای آن وجود ندارد. به همین خاطر اشکالاتی بین کشور هایی که رودخانه مشترک دارند پیش آمده است. در ترکیه و سوریه و عراق هم این مشکل را داریم، یا در مورد رودخانه نیل بین مصر و کشور های آفریقایی که همگی رودخانه های مسئله داری هستند. یا حتی اروند رود بین ایران و عراق که دو جنگ بر سر آن شده است. در هر حال این مسائل در سطح جهانی خوب حل نشده است و کشور های بالادست این توانایی را دارند که مشکلاتی در حوزه آب ایجاد کنند. بنظر من راه حل این مسئله از سوی ایران تنها دیپلماسی آبی است. نظام جمهوری اسلامی باید بتواند از ابزار دیپلماسی در این زمینه استفاده کند تا حق آبه رسمی ایران از این رودخانه تامین شود. ما ابزارهای دیپلماسی زیاد داریم، کافیست رئیسی یک دیدار با احمدمسعود داشته باشد تا فقط تهدید این مسئله به گوش طالبان برسد، یا استفاده از بنادر مختلف ایران در سیستان و بلوچستان که کالا به افغانستان می برند.

Email
چاپ
آخرین اخبار