تاریخ انتشار :
محمدرضا لطفی، قلندر تار نوازی ایران
آبتاب، محمدرضا لطفی (زاده ۱۷ دی ۱۳۲۵ گرگان — درگذشته ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ گرگان) موسیقیدان و نوازنده تار است. او به‌مدت پنج سال در هنرستان موسیقی، نزد علی‌اکبر شهنازی و حبیب‌اله صالحی به هنرجویی پرداخت و در دانشکده موسیقی برای تکمیل آموخته‌هایش تحصیل کرد و از نورعلی برومند، عبداله دوامی، سعید هرمزی و دیگر استادان دانشکده بهره‌ها برد.
لطفی در سال ۱۳۴۳ جایزه نخست موسیقیدانان جوان را گرفت و نخستین اثرش دو صفحه گرامافون ردیف‌های دوامی و ناصح پور بود که همراه کتاب دستگاه شور توسط انتشارات گوتنبرگ در سال ۱۳۵۳ منتشر شد.
در جشنواره موسیقی جشن هنر ۱۳۵۴ در شیراز به‌همراه محمدرضا شجریان و ناصر فرهنگ‌فر، به اجرای راست پنجگاه پرداخت که مورد توجه قرارگرفت و در اجرای ردیف آوازی توسط عبداله دوامی، با ساز تار، وی را همراهی کرد.
در سال ۱۳۵۳ به‌عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری‌اش را با رادیو آغاز کرد و به مدت یک سال و نیم به‌عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به‌کار مشغول شد.
در سال ۱۳۵۴ گروه شیدا را راه‌اندازی کرد و به‌همراه گروه عارف به‌سرپرستی حسین علیزاده، به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت و در سال ۱۳۶۲ کلاس دستگاه‌شناسی و در سال ۱۳۷۳ کلاس شناخت موسیقی را راه‌اندازی کرد.
همچنین کانون موسیقی چاووش را با همکاری علیزاده، مشکاتیان، شکارچی و … ایجاد کرد که در فعالیتی چشمگیر، آثاری از این گروه به‌جای ماند و به گفته بسیاری از استادان بهترین کارهای موسیقی ایران بود. او پس از انحلال چاووش سفرهایی برای کنسرت به ایتالیا، فرانسه و آلمان و در سال ۱۳۶۴ به آمریکا رفت. علاوه بر کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن تأسیس کرد. یکی دیگر از کارهایی که از وی انتشار یافته است، همنوازی‌اش با فرامرز پایور است که سال ها قبل ضبط شد.
محمدرضا لطفی، ۱۴ جلد کتاب سال شیدا و ۱۱ شماره مجله شیدا که حاوی مقالات جالب علمی تخصصی موسیقی است به‌چاپ رساند. وی در معرفی موسیقی ایرانی در خارج از کشور سهم زیادی دارد. او را که قلندر تار نوازی لقب داده‌اند، در ۶۸ سالگی درگذشت و در محله “سبزه مشهد” گرگان و در ملک شخصی‌اش به‌خاک سپرده شد.
