مهندس حسن اشرف گنجوئی-کارشناس رسمی و محقق تأمین آب
در مراسم افتتاحیه خط انتقال آب
از خلیج فارس به استانهای هرمزگان، یزد، کرمان در وصف عظمت و بزرگی طرح خلیج یکی
از مسئولین بلند پایه کشوری (وزیر صنعت،معدن،تجارت) کار را به اسلاف و نیاکانمان
که قنات و قنات داری را راه اندازی نمودند تشبیه نمود. در اینجا این سئوال پیش می آید
که کار قنات و قنات داری در عصر و زمان خود با ارزش و اهمیت بوده و امروزه هم از
آن بعنوان بدعتی پایدار یاد می کنیم. چرا چنین پدیده ای با مشکلات ذیل مواجه می باشد:
1- حتی یک واحد درسی، فناوری قنات و قنات داری در رشته های بیکران تحصیلی
دانشگاهی در خصوص قنوات گنجانده نشده است تا ضمن پیدا کردن شناخت علمی و به روز
نمودن آن، راهکارهای تعالی و توسعه آن بررسی و به کار گرفته شود؟
2- چگونه وزارت نیرو با تنظیم قانون چاه به جای قنات طومار قنوات ارزنده را در هم پیچید؟
3- چگونه است در شرایطی که می توان با ساماندهی و احیاء قنوات استان کرمان
کانون های تمدن روستایی و به موازات آن تولید را معنی کرد، مورد توجه هیچ ارگانی
قرار نمی گیرد.
4- اطلاع دارید که دو هزار رشته قنات دائر در استان کرمان وجود دارد، که با
بررسی های کارشناسی دقیق اثبات شده که با احیاء و مرمت آنها بطور میانگین می توان
آبدهی آنها را تا سی لیتر در ثانیه افزایش داد.
یعنی 6000=30*2000 می توان شصت هزار لیتر در ثانیه یا شصت متر مکعب در ثانیه آب
در مکانهائی که روستائیان سابقه سکونت و زندگی دارند به دست کشاورزان رسانده و
بدین ترتیب به کار حاشیه نشینی، بیکاری و همه معضلاتی که بدنبال بیکاری ایجاد شده خاتمه
داد. راستی به چه قیمتی با انتقال آب از خلیج میتوان چنین آبی را به استان کرمان وارد و بین دو هزار کانون زندگی که با قنوات تبلور یافته بودند، توزیع نمود.
5- چرا میزان انتقال آب را وزیر و مبلغان بر حسب لیتر بر ثانیه
تشریح و عنوان نمی کنند؟ بیان احجام برحسب متر مکعب و جا خالی گذاشتن زمان که بر
حسب ثانیه، ساعت، شبانه روز، و یا سال، خود معضلی است که مدعیان علم و دانش بصورت
گذرا برای تکمیل صورت تبلیغاتی استفاده می نمایند.
انتقال آب از خلیج با همه اعتبارات برحسب ریال، دلار و یورو و ...و....راه
اندازی شده، قنوات هم با قیمت جان انسانهایی که از نسل نیاکان و اجدادمان بودند و
ریال، دلار، یورو را نمی شناختند ولی از جانشان مایه گذاشتند، راه اندازی شدند. چرا
وزارت نیرو و جهاد کشاورزی برای این میراث گرانبها ارزشی قائل نبوده و نیستند.؟ به
چه دلایلی قنوات به نظر مسئولین نیامده و طرحی برای به روز نمودن آنها تدوین و
اجرا نمی کنند؟
مسئولینی که بعنوان سکانداران آب و آبیاری، ارزنده ترین روش تأمین آب را با
شتاب ویژه به سمت فنا شدن سوق دادند، چه انتظاری از آنها برای حفاظت و نگهداری
انتقال آب از خلیج و تضمین تأمین آب حداقل همان سیستم های صنعتی را میتوان داشت.