دکتر سعید شاملو پدر روانشناسی بالینی ایران

پس از برگزارى کنگره مزبور تعهد علمى و حساسیت پروفسور شاملو به مسائل حرفه اى، وى را که سالها از بیمارى قلبى رنج مى برد و لازم بود از هر فعالیت همراه با استرس دورى جوید براى چندمین بار روانه بیمارستان کرد اما تن خسته و رنجور بنیانگذار روانشناسى بالینى ایران که هفته ها بى خوابى و فشار روانى را تحمل کرده بود این بار توان مقابله با بیمارى را نداشت. دکتر شاملو یک هفته پس از برگزارى این کنگره بین المللى دچار حمله قلبى شد و چند روز در بیمارستان بسترى بود و تا آخرین ساعات قبل از بسترى شدن در بیمارستان همچون همیشه به ارتقاى علم روانشناسى کمر همت بسته بود و ریاست مسئولانه وى در جلسات اخیر پنجمین هیات مدیره انجمن روانشناسى ایران از آن جمله است.

ایشان بلافاصله پس از ترخیص از بیمارستان و با وجود توصیه پزشک معالج مبنى بر استراحت به دانشگاه مراجعه کرد تا به امور جارى گروه، دانشجویان و انجمن روانشناسى ایران رسیدگى کند. چند روز پس از مراجعت به دانشگاه بار دیگر دچار حمله قلبى شد و از آن پس در بیمارستان بسترى شد تا آنکه سرانجام در صبحگاه روز دهم دى ماه ۱۳۸۳ قلبى که به دل ها آرامش مى بخشید به آرامش ابدى پیوست.

دکتر شهناز شجاع همسر پروفسور شاملو با اشاره به شخصیت وى مى گوید: نگارش شرح حال مردان بزرگ همان قدر دشوار است که درک و شناخت واقعى این بزرگواران. مسلماً با گذشت زمان، تاریخ خود منصف ترین داورى ها را در مورد این بزرگان خواهد داشت. من به عنوان همسر و شریک زندگى این انسان والا و وارسته به این نکته اکتفا مى کنم که او همه چیزم در زندگى بود. او به زندگى ام معنا و غنا بخشید و مفهوم واقعى انسان بودن و انسان زیستن را در مکتب او آموختم. او همسرى شایسته بود که هنر خوب بودن را به من آموخت. وی پدرى شایسته بود که فرزند شایسته بودن را به فرزندانش آموخت و نهایت آنکه او گوهرى گرانبها بود که هنر انسان بودن را به شاگردانش هدیه داد. من همواره خاطره اش را گرامى مى دارم و مباهات مى کنم که سال هاى طولانى از عمرم را در پناه و سایه آن بزرگوار گذراندم و امیدوارم که آموزشهایش براى من و همه کسانى که در جوارش زیسته ایم راهگشا و راهنما باشد.