دکتر سعید شاملو پدر روانشناسی بالینی ایران

ایشان بلافاصله پس از ترخیص از بیمارستان و با وجود توصیه پزشک معالج مبنى بر استراحت به دانشگاه مراجعه کرد تا به امور جارى گروه، دانشجویان و انجمن روانشناسى ایران رسیدگى کند. چند روز پس از مراجعت به دانشگاه بار دیگر دچار حمله قلبى شد و از آن پس در بیمارستان بسترى شد تا آنکه سرانجام در صبحگاه روز دهم دى ماه ۱۳۸۳ قلبى که به دل ها آرامش مى بخشید به آرامش ابدى پیوست.

دکتر شهناز شجاع همسر پروفسور شاملو با اشاره به شخصیت وى مى گوید: نگارش شرح حال مردان بزرگ همان قدر دشوار است که درک و شناخت واقعى این بزرگواران. مسلماً با گذشت زمان، تاریخ خود منصف ترین داورى ها را در مورد این بزرگان خواهد داشت. من به عنوان همسر و شریک زندگى این انسان والا و وارسته به این نکته اکتفا مى کنم که او همه چیزم در زندگى بود. او به زندگى ام معنا و غنا بخشید و مفهوم واقعى انسان بودن و انسان زیستن را در مکتب او آموختم. او همسرى شایسته بود که هنر خوب بودن را به من آموخت. وی پدرى شایسته بود که فرزند شایسته بودن را به فرزندانش آموخت و نهایت آنکه او گوهرى گرانبها بود که هنر انسان بودن را به شاگردانش هدیه داد. من همواره خاطره اش را گرامى مى دارم و مباهات مى کنم که سال هاى طولانى از عمرم را در پناه و سایه آن بزرگوار گذراندم و امیدوارم که آموزشهایش براى من و همه کسانى که در جوارش زیسته ایم راهگشا و راهنما باشد.