زیستبان انجوجکی هستم، مرا دریابید!

آبتاب– مهندس حسن اشرف گنجوئی (کارشناس رسمی و محقق تأمین آب)، قنات انجوجکی هستم، یکی از اساسی‌ترین منابع تأمین‌ کننده آب سرآسیاب فرسنگی، طولم به یکصد و پنجاه متر نمی‌رسد، ولی مادر چاهی دارم کم‌ عمق و وصل به لایه‌های زه دار رشته‌ کوه‌های کافر کوه. رشته‌ کوه‌هایی که از نعمت برف و باران حتی در سال‌های معروف به خشک‌سالی بهره‌ مند بوده‌ اند. از زمانی که این نقطه‌ ام را به ‌عنوان مادر چاه انتخاب نموده و حفاری کردند، یعنی قرن‌ها قبل همیشه تولید آب داشته‌ ام. هر آنچه اطرافم می‌گذرد، به‌ خوبی درک نموده و می‌فهمم، چند تا چاه میله‌ ای بیشتر نداشتم، ولی تولید آبم در حد شصت لیتر در ثانیه بوده است. موقعیتم در مسیر رودخانه، از پیشرفت‌های فن و تکنولوژی به‌ خوبی مطلع هستم و به همین علت به ‌خوبی از زمان راه ‌اندازیم تا امروز را مرور نموده و معنی می‌کنم. در هر عصر و زمانی حتی با محدودیت‌های شدید امکانات، از من دیدن می‌کردند، گل‌ و لایم را پاک، پس از وقوع هر سیلاب و انتقال گل‌ و لای به کوره‌ ام، بلافاصله به‌ طور کامل لای روبیم می‌نمودند، من هم آب قابل‌ توجهی تولید می‌کردم، کم‌ کم حفاظت و نگهداری محدود و حتی به صفر رسید، کاری به من ندارند اگر سیلاب جاری شد، گل‌ و لای همه‌ ی کوره‌ ام را پر نمود، آب برای روزها قطع گردید، می‌ بینم که برای کسی مطرح نیست، گذشت زمان و بی‌ توجهی‌ های پیوسته اخیر ساختارم را به‌ کلی نابود کرده است. از قنات‌های مطرح و پر آب سرآسیاب فرسنگی بوده‌ ام و هنوز هم می‌توانم باشم، در صورتی‌ که به من رسیدگی نمایند. خیلی متأسف می‌شوم که داد بحران کم‌ آبی استان کرمان را به فلک الافلاک رسانده‌اند، ولی نمی‌گویند و اقرار نمی‌کنند که علت بروز چنین بحرانی ناشی از عدم توجه به امثال من می‌باشد. آن‌ها که مرا برای نخستین بار یافتند و راه‌ اندازی نمودند، فکر نمی کردند که امروزه اسیر چنین بی‌ خیالان و بی‌ فکرانی شوم که از گاو فقط انتظار شیر و یا دوشیدن دارند. از همه‌ کسانی که این متن را مطالعه می‌فرمایید تقاضا دارم که از من دیدن فرمائید، شاید با دیدن و همکاری شما رونق مجدد پیدا کنم و نظراتم هم اصلاح گردند.