همسران مردان بزرگ گاه در سایه قرار می گیرند و نامشان در انبوه شهرت یار کمرنگ می شود
و همسر استاد ندوشن نیز از آن دسته است.
« دکترشیرین بیانی »زاده ۱۳۱۷ تهران است. پدر و مادرش، هر دو از استادان دانشگاه تهران بودند. او همچنین نوه مهدی ملک‌زاده، نویسنده کتاب ۷ جلدی تاریخ انقلاب مشروطیت ایران و نتیجه ملک المتکلمین از چهره‌های سرشناس انقلاب مشروطیت است. او از شش سالگی شروع به آموختن زبان فرانسه کرد و در زمانی که تنها ۱۴ سال بیشتر نداشت «میهمان‌خانه آنژ گاردین» اثر کنتس دوسگور از معروفترین داستان نویسان کودک فرانسه را ترجمه نمود و به چاپ رساند. وی نخستین مترجم زیر ۱۵ سال ایران است و دکتر خانلری در مقدمه این کتاب در خصوص دوشیزه شیرین بیانی نوشت: «شاید این مترجم صاحب ذوق و خردسال امروز، نویسنده زبردست فردا باشد» و شیرین بیانی از اهالی قلم گشت و تا این لحظه نیز هرگز آن را بر زمین نگذارده است. آخرین کتاب دکتر بیانی در آبان ۱۳۹۹ با عنوان «انوشیروان دادگر» در کتابفروشی‌ها در دسترس دوستداران تاریخ ایران قرار گرفت. وی پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در کنکور نفر اول شد و در رشته تاریخ دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد. سه سال بعد به عنوان شاگرد اول موفق به اخذ درجه لیسانس از آن دانشگاه شد. در همان سال برای ادامه تحصیل به کشور فرانسه رفت و در سال ۱۳۴۲ از دانشگاه سوربن پاریس موفق به اخذ درجه دکترای تاریخ با درجه «بسیار عالی» گردید. پس از مراجعت به ایران در سن ۲۵ سالگی وارد کادر آموزشی گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد و در سن ۲۶ سالگی رسماً هیئت علمی دانشگاه تهران شد. او را جوانترین عضو هیئت علمی دانشگاه تهران می دانند. او در سال ۱۳۴۵ با دکتر « محمد علی اسلامی‌ندوشن »ازدواج کرد. وی در سال ۱۳۷۳ به رتبه پروفسوری رسید.
مجله بخارا ۲۱ دی ۱۳۹۹ پانصد و نود و هشتمین شب بخارا را به دکتر شیرین بیانی اختصاص داد.
