عمت الله آزموده با نام هنری آغاسی در ۲۹ تیر ۱۳۱۸ در اهواز به دنیا آمد. پدرش اهل اصفهان و مادرش اهل دزفول بود. با اینکه در خانواده پدری همه تحصیل کرده بودند، اما او به دلیل مشکلی که در پاهایش داشت از ادامه تحصیل منصرف شد و مشغول به کار شد و علیرغم نقص حرکتی که داشت در باشگاه تاج اهواز ورزش می کرد. آغاسی از کودکی به هنر علاقه پیدا کرد و بسیار هم مرد راسخی بود. تصمیم که می‌گرفت با تمام وجود تلاش می‌کرد که به خواسته اش برسد. به نقل از یکی از دوستانش، وقتی که در کودکی باهم به سینما رفته بودند، در آنجا آغاسی گفته بود حتی اگر برای ده دقیقه هم شده در یک فیلم بازی خواهد کرد.
در جوانی آغاسی به سمت خوانندگی سوق پیدا کرد و خیلی زود در سالن های موسیقی لاله زار مشغول به خوانندگی شد و به سرعت علاقه مندان زیادی پیدا کرد و محبوب شد. پس از اجراهای موفق آغاسی در لاله زار، وی نخستین خواننده مردمی بود که صدای او از رادیو و تلویزیون ملی ایران پخش شد. آغاسی به دلیل علاقه زیاد به شاد کردن مردم هرگز سبکش را عوض نکرد.
آغاسی بین مردم بسیار محبوب شده بود و خیلی از آهنگهایش در مراسم شادی مردم شنیده می شد. او به دعوت منوچهر نوذری به سینما راه یافت و از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۶ در کارنامه سینمایی اش هشت فیلم را ثبت کرده است. آغاسی انواع دستگاه موسیقی را می شناخت و سازهای عود و دف را می نواخت. او دو بار ازدواج کرد، همسر اولش شهلا و همسر دومش سیمین و حاصل این دو ازدواج چهار فرزند پسر به نامهای علیرضا، داوود، امیرحسین و محمدرضا که در جوانی فوت کرده و سه دختر به نامهای مهسا، صدف و لیلا می باشد. ۵ تا نوه هم دارد که به ترتیب سن با ذکر نام پدر یا مادر:
دخترِ علیرضا: مریم
دخترِ مهسا: شادن
پسرانِ لیلا: وهومن و سام
پسرِ امیرحسین : نامدار
آغاسی پس از انقلاب در ایران ماند ولی ممنوع الکار بود، بالاخره بعد از هفده سال تلاش توانست به خارج سفر کرده و کنسرت اجرا کند، اما آغاسی عاشق مردم بود و به امید اینکه برای مردم برنامه اجرا کند به کشور برگشت و بلاخره یک بار مجوز کسب کرد و در لاله زار به روی صحنه رفت، استقبال به حدی بود که تمامی کوچه ها و خیابان های اطراف بسته شد.
اما دیگر چنین اجازه ای به آغاسی داده نشد و او مجدداً ممنوع الکار شد. آغاسی در روز شنبه ۱۴ آبان ۱۳۸۴ بر اثر سکته مغزی در منزلش در کرج در سن ۶۶ سالگی درگذشت و در امامزاده طاهر به خاک سپرده شد. او هنرمندی مردمی بود و در خلوت فعالیتهای خیریه هم انجام میداد. روحش شاد و یادش گرامی باد.
