نویسنده: دکتر کریم آزاد
بزرگترین اشتباه ما آدمها که روابطمان دچار مشکل میشود این است که چون نصفه می شنویم، یک چهارم میفهمیم و هیچ تلاشی نمی کنیم؛ اما تلاش می کنیم دو برابر عکس العمل نشان دهیم. در پاسخ دادن اصلاً عجله نکنید، چون ممکنه سخنی گفته شود که هرگز نتوانی جبران کنی… کمی صبور باشیم … شنونده خوبی باشیم. وقتی حال کسی خوب نیست براش از تجربیات تلخ نگوییم. نوازش با زبان را یاد بگیریم. کلمات محبت آمیز را یاد بگیریم …مثل دوستت دارم …ممنون که هستی… درستش میکنیم … نگران نباش … و عشق بورزیم و مهربان باشیم .کمی آهسته تر از کنار هم عبور کنیم. آدمها را، نه از روی حرفها شان بلکه از طریق احساسی که در دیگران ایجاد می کنند، بشناسیم. آدمهای واقعی و مهربون از دور قابل شناسایی هستند. همان هایی که تا تو را می بینند، می گویند چقدر خوب شدی، چه لباس زیبایی داری، چه محله خوبی داری، چقدر آپارتمان شما دل نشین است، رشته درسی تو فوق العاده است، آنها تو را دوست دارند. برای آنها مهم نیست که کی هستی و از کجا می آیی، آنها لبخند تو را دوست دارند. به دنبال جهنم و بهشت در آخرت نباشید. هر دو هم اکنون موجود هستند. هر زمان که بتوانیم کسی را بی چشمداشت و بی معادله دوست بداریم، در بهشتیم و هر زمان که آلوده به حسادت و نفرت و کینه شویم، در اصل به جهنم سرنگون شده ایم.
