نویسنده: کیومرث ترکاشوند
در ایام سخت کرونا بر همه آشکار شد که می توان تعدادی اداره را از قطار پرخرج دولت پیاده کرد، بی آنکه جامعه از نبودشان دچار نقصان شود. حتی می توان گفت تعطیلی برخی از ادارات لطف در حق جامعه است و اما در گیر و دار بیماری مرموز کرونا چند اداره و دستگاه دولتی هم وجودشان بیش از پیش درک شد. در خاکریز اول بهداشت ودرمان، مدافعان بی سنگر عرصه سلامت، که غیرت را اعتباری ویژه بخشیدند. و در خاکریزهای بعدی بحث آموزش و پرورش است که تعطیلی نمی شناسد و هر جا که آموزش و پرورش برقرار باشد، آرامش روانی جامعه هم بردوام است. شاید بیشتر ادارات، همان وظایف همیشه خود را با کم و بیش شدن مخاطبان در همان بسترهای پیشین ادامه می دهند. اما بحث آموزش عرصه ای متفاوت تر است و این معلمان فداکار و شریف هستند که آموزش را بر بستری متفاوت و در گستره ای وسیع صبورانه انجام می دهند. معلمانی که با وجود، دغدغه های مالی با تحمل هزینه روزانه اینترنت و گذاشتن وقتی بیشتر از گذشته، دانش آموزان را در کلاسهای مجازی آموزش می دهند و این چراغ را با جان، روشن نگاه داشته اند. به ویژه در حوزه ابتدایی که کار سخت تر و ظریف تر است. خداوند وجود معلم را با گل غیرت و رنج و صبوری سرشته است، که سربلند نجیب همه ی دوران هاست. اگر چه روزگار ما هر لحظه چهره ای تازه از غم دارد، اما دنیا، بی معلم چیزی کم دارد. و من این روزها همراه فرزندم چشم بر صفحه گوشی با حضور و غیاب تو به احترامت بر می خیزم، که یادم بماند که من شاگرد همیشه کلاس معرفت توام. هفته ی بزرگداشت نام نامی معلم و روز مقدس معلم گرامی باد.
