نویسنده: دکتر فاطمه رجبی پور
با پروفسور انوشیروان هدایت پس از ۶ دهه جراحی گفتند که فقط یک وصیت برای پزشکان دارم؛ بیمار را معاینه کنید. اگر فقط عاشق پزشکی هستید، بیایید. اگر اصرار پدر و مادرتان شما را مجبور می کند که پزشک شوید یا انگیزه مادی شما را به این راه می کشاند، لطفاً نیایید. پزشکی را باید دوست داشت و عاشقش بود. راه های بهتری برای پول درآوردن هست و عنوان دکتر هم تا دلتان بخواهد در سایر رشته ها فراوان شده، پزشکی عشق می خواهد و عشق…من حالا در ۸۶ سالگی ام فقط یک وصیت برای پزشکان دارم اینکه بیمار را معاینه کنید. این جمله ای بود که پرفسور هدایت به شدت برآن تأکید داشت. پرفسور از پزشکانی که طب بالینی را فراموش کرده اند و هر روز به تکنولوژی های تشخیصی وابسته تر می شوند، اظهار دلخوری کردند. انوشیروان هدایت ۸۶ سال پیش به دنیا آمد. پسری از خانواده مشهور هدایت که ریشه شان به ۲۰۰ سال برمیگشت و شاعران و نویسندگان مشهوری در خاندان آنها وجود داشت، اما او به اصرار پدر وارد رشته پزشکی شد و بعد چنان شیفته شخصیت پرفسور عدل شد که راه او را ادامه داد. هدایت مانند استاد دوست داشتنی اش سهم زیادی در پیشرفت جراحی ایران دارد. او یکی از آخرین شاگردان مستقیم پرفسور عدل بزرگ است. گنجینه ای گران قیمت از تاریخ شفاهی جراحی در ایران. وی پایه گذار بخش جراحی بیمارستان شریعتی بود و در کسوت یک جراح پیشکسوت، همکاران و بیماران را همراهی کرد. وی یکی از خوشنام ترین جراحان ایران است. او یکی از آخرین شاگردان پروفسور عدل بزرگ است. مردی که بنیان گذار جراحی نوین در ایران است. عدل نسلی از جراحان بی نظیری را تربیت کرد و سهم بی مانندی در توسعه، رشد و پیشرفت جراحی در ایران دارد. دکتر انوشیروان هدایت از جمله کسانی است که تمام عمرش را برای جراحی کشور هزینه کرد. او نمونه بی مانندی از پزشکانی بود که طی بیش از ۶۰ سال طبابت هیچ وقت مطب خصوصی نداشت. ایشان از بنیان گذاران بیمارستان شریعتی تهران بود که در حال حاضر به یکی از قطب های قدرتمند پزشکی ایران تبدیل شده است. پرفسور هدایت گفته بودند که من تا سال ۱۳۸۰ در بیمارستان دکتر شریعتی بودم و در سن ۷۰ سالگی بازنشسته شدم. من نمی توانستم راجع به پول با مریض صحبت کنم. من هیچ وقت درگیر مادیات نبودم. برایم همین قدر که لباسی مناسب، ۳ وعده غذا، منزلی برای زندگی و اتومبیلی برای رفت و آمد داشته باشم، کفایت می کرد. متأسفانه این پزشک گرانقدر در آبان ماه ۱۳۹۸ دار فانی را وداع گفتند. روحشان شاد و یادشان گرامی.
