به اعتلای کشورمان معتقدیم

بررسی نقش آمریکا در قاچاق مواد مخدر

نویسنده: مرتضی رجائی خراسانی-پژوهشگر علوم سیاسی و اقتصادی

 

       کنستانتین پنزو، یک پژوهشگر روسی است که به دقت منابع جهانی را در زمینه کشت مواد مخدر در آزمایشگاههای نظامی ارتش آمریکا در اوائل دهه ۱۹۵۰ میلادی به طور مخفیانه بررسی کرده و دریافته است که مواد مخدر علت واقعی جنگ «ویتنام» و «افغانستان» بوده اند. «پنزو»، بر این باور است که قاچاق مواد مخدر یک تجارت بین المللی است که در ۶۰ سال گذشته شکوفا شده است و منافع ایالات متحده در مناطق جنگی از آن تأمین می شود. هرچند تصور می شود که ذینفع اصلی این میدان بازارهای موادمخدر هستند و سازمان های دولتی آمریکا نفعی از این سود نمی برند، اما گروه مافیای نخبه  که بطور مستقیم طبقه سیاسی آمریکا را تحت تأثیر قرار می دهند و سرویس های مخفی آمریکا را کنترل می کنند، نقش مهمی دارند. مشخص شده است که حمل و نقل هروئین به ایالات متحده با هواپیماهای نظامی نیروی هوایی ایالات متحده انجام می گیرد. گانگستر آمریکایی، فیلم «ریدلی اسکات» (۲۰۰۷)، عرضه هروئین در مقیاس بزرگ را از سرزمین های منبع از پایگاه های هوایی آمریکا به عمده فروشان و سپس به خرده فروشان کوچک به تصویر می کشد. فیلم بر اساس حوادث واقعی ساخته شده بود.

       هنگامی که الکساندر شولگین، – بیوشیمیست و داروساز-  کار خود را برای شرکت داروهای شیمیایی آغاز کرد، ماده ای را مورد آزمایش قرار داد که بوسیله «آنتون کولیش» – MDMA نام مستعار قرص های اکستازی – ساخته شده بود. وی این دارو را بسیار عالی ارزیابی کرد، پس شروع به تبلیغ این ماده روان گردان در میان دوستان خود در جامعه علمی کرد. پزشکان و روان درمانگران، بر اساس توصیه های علمی شروع به تجویز این دارو برای بیماران خود کردند. آنها به بیمارن خود چیزی شبیه به این می گفتند: “تمام ترس های خود را دور بیندازید، من به شما جدیدترین دارو را خواهم داد که تمام رفتارهای بد شما در مدت ۵ دقیقه محو خواهد کرد.” این دارو در دهه ۱۹۵۰ میلادی، توسط ارتش آمریکا بر روی حیوانات و برخی ژنرال های آمریکایی مورد آزمایش قرار گرفت. در اوائل دهه ۱۹۸۰ میلادی، ویژگی های این ماده مخدر همه را متعجب ساخت و مطبوعات اثرات آنرا در بوق و کرنا بازتاب دادند و بدین ترتیب «اکستازی» بهترین دوست جوانان آمریکائی شد. در نهایت، در سال ۱۹۸۵ میلادی، قانون گذاران آمریکایی مصرف «اکستازی» را ممنوع کردند. این کاری بود که بایستی انجام می شد، ولی تقاضا برای این ماده مخدر بوجود آمده بود. این قانون زمانی تصویب شد که سازمان های دولتی ایالات متحده و شرکت های داروسازی در ترویج و گسترش «اکستازی» درگیر شده بودند. در اینجا ما نمی خواهیم به روزهایی برگردیم که امپراتوری بریتانیا باعث فروش تریاک به چین شد. این معامله قطعا توسط رفیق «مائو تسه تونگ» انجام گرفته بود. سؤال ما این است که به عنوان مثال آمریکایی ها در ویتنام فقیر چه می خواهند؟

      راست یا دروغ، بلافاصله پس از آنکه ایالات متحده در سال ۱۹۷۳ ویتنام را ترک کرد، کارتل کوکائین در آمریکای جنوبی به شدت فعالیت های خود را گسترش داد. در این میان، هالیوود مبارزه ای وحشیانه علیه برخی از افسران پلیس درستکار آمریکا راه انداخت. ستاره پاپ با عجله اعتراف به وابستگی به کوکائین کرد. این در حالی است که برخی از ستاره های افسانه ای راک در اثر مصرف بیش از اندازه مردند.

      پابلو اسکوبار مدلین، رهبر کارتل مواد مخدر در آمریکای جنوبی بود. داستانی حماسی از تولد، مبارزه و مرگ « کارتل مدلین» ساخته شد. طی سالهای ۱۹۹۰ -۱۹۹۷ انحصار تولید کوکائین در کلمبیا عملا در دست «مدلین» بود. آنها شروع به خریدن سیاست گذاران آمریکای لاتین با ارقام بالا کردند. همانطور که می دانید اصول اخلاقی در آن زمان در سطح پایین بود. مقامات دولتی در قبال دریافت پول به جنایتکاران وعده همکاری می دادند و مشخص است که افرادی چون «اسکوبار و پسرانش» در این میان در امان بودند. کاخ سفید این کار را نمی پسندید، بنابراین در سال ۱۹۸۴ تصمیم به اعلام جنگ در برابر امپراطوری کوکائین کرد. این اقدام کاخ سفید کارتل ها را به چالش کشید. در پاسخ به طرح های استراتژیک دولت ایالات متحده، سگ های وحشی کارتل مدلین تسلیم نشدند و از آن به بعد «مثلث آند» به جهنمی تبدیل شد که زندگی انسان در آن هیچ ارزشی نداشت. در اوائل سال ۱۹۹۰ میلادی، “جنگ کوکائین” به طور کلی با پیروزی بی قید و شرط دموکراسی به پایان رسید. همه رؤسای کارتل یا کشته و یا دستگیر شدند. آیا این بدان معناست که سرویس های اطلاعاتی آمریکا حفاظ امنیتی بر روی خاک ایالات متحده آمریکا در برابر کوکائین قرار دادند؟  هرگز!

      با توجه به تحقیقات انجام شده توسط «یوری لاتو» (وزارت کشور روسیه)، پویایی بازارهای خرده فروشی کوکائین نشان می دهد که تأثیر جنگ علیه کارتل ها سؤال برانگیز است.  در ۱۹۸۴-۱۹۸۸، یک کیلو کوکائین در ایالات متحده آمریکا پنج برابر ارزان تر شد و قیمت از ۳۰۰  هزار دلار به ازاء هر کیلو به ۶۰  هزار دلار کاهش یافت. در این دوره زمانی مصرف این مواد مخدر در آمریکا به صرفه تر از قبل شد. این چطور ممکن است؟ آیا کمبود منابع باعث کاهش قیمت در بازار شده بود؟ این امر غیر ممکن است!

     در مثالی دیگر، می توان از «نوریگا» نام برد. او به عنوان عامل سیا عمل می کرد و از آنها پول می گرفت. افتخار ملی لژیون فرانسه به وی اهداء شد. وی املاک و مستغلات در این کشور خریداری کرد، اما ناگهان سیا خدمات خودش را به «نوریگا» قطع کرد به همین دلیل او شروع به بدرفتاری با شهروندان آمریکایی در پاناما کرد. در همان زمان، او به قاچاق مواد مخدر و اسلحه ادامه داد. بنابراین، رئیس جمهور «بوش» او را به زور نیروی ارتش از قدرت حذف کرد. سازمان سیا، خدماتش را قطع کرد و «نوریگا» مانند یک بچه لوس و بداخلاق به قاچاق اسلحه و مواد مخدر ادامه داد. او به انجام همان کاری اصرار داشت که زمانی از واشنگتن بابت آن کمک دریافت می کرد. می توانیم کل ماجرا را درک کنیم. نمی توانیم؟ «بوش» نه تنها کارمند سیا را اخراج کرد، بلکه هیچ دستمزدی به عنوان حقوق هم به او نداد، پس او مجبور بود برای کسب پول به همان راهی که می رفت ادامه دهد. در ۱۵ نوامبر ۱۹۹۶«مایکل روپرت»، یک افسر بخش مبارزه با مواد مخدر در لس آنجلس – او۲۰  سال سابقه کار داشت- بیانیه ای عمومی در مقابل مدیر سیا «جان داچ»، صادر کرد و این سازمان را به تهیه مواد مخدر بر روی خاک ایالات متحده متهم کرد. یک ماه بعد، «جان داچ» پست خود را ترک کرد. «پیتر دیل اسکات»، دیپلمات سابق کانادا و پروفسور دانشگاه کالیفرنیا، می نویسد که دخالت سیا در قاچاق مواد مخدر در جهان یک تابو در محافل سیاسی، مبارزات انتخاباتی و رسانه های جمعی است.

      وضعیت «افغانستان» یک مثال تصویری دیگر از این نمونه است. به محض اینکه واشنگتن احساس نیاز به برقراری دموکراسی در افغانستان کرد، عامل سیا «اسامه بن لادن» ظهور کرد و مدعی شد که هدف اصلی زندگی او مبارزه با امپراطوری هاست و زندگی اش را برای این کار هزینه خواهد کرد. آقای «اسامه» گرفتار و کشته شد. در حالی که ارتش اعزامی آمریکا به افغانستان برای مدت طولانی در آنجا باقی ماند. همه چیز خوب به نظر می رسید. هدف انجام شده بود، آدم های بد شکست خورده بودند و سربازان آمریکایی می توانستند وسائل خود را جمع کنند و با دوستان خود خداحافظی کرده و به خانه بازگردند، اما تنها تعداد نیروهای اعزامی کمتر شد. این امر با در نظر گرفتن شرایط مالی ناپایدار آمریکا بسیار معقول و منطقی به نظر می رسید. در هر صورت، یکی از بزرگترین عملیات ها در تاریخ ایالات متحده، با استفاده از سلاح های منسوخ و تست امکانات جدید سازمان دهی شد و با موفقیت به پایان رسید. طالبان درهم شکسته شد.

     کانال «کوزوو»، نیز یکی دیگر از مکان های مورد بحث است. عمده هروئین افغانستان (بیش از ۷۰٪) به اروپا از طریق «کوزوو» و توسط گروههای آلبانی تبار قاچاق می شود. به گفته «ویکتور ایوانف»، مدیر سرویس فدرال کنترل مواد مخدر روسیه (FDCS) حدود ۱۵ کارتل مواد مخدر بزرگ فعال در قلمرو کوزوو وجود دارد. آنها حمل هروئین افغانستان و کوکائین آمریکای لاتین را به اروپا سازماندهی می کنند. در قاچاق مواد مخدر به اروپا، اهمیت ویژه ای به مسیر بالکان از افغانستان داده می شود که مسیر اصلی آن از کوزوو است. در کوزوو، هروئین پیش فروش شده بسته بندی و آماده حمل به کشورهای اروپایی می شود. مافیای کوزوو پول هنگفتی از قاچاق مواد مخدر بدست نمی آورد، با این حال درآمد آنها بالغ بر ۳ میلیارد دلار در سال تخمین زده می شود. ایالات متحده در «کوزوو» دو پایگاه نظامی دارد. اولی کمپ «بوند استیل» است که یکی از بزرگترین پایگاههای آن نزدیک به شهرستان «فریزاجی» است. ساختار آن به سال ۱۹۹۹ میلادی بر می گردد که در حال حاضر مقر گروههای ضربت تحت فرمان ایالات متحده آمریکا می باشد. پایگاه دوم کمپ «مونتیت» است.

     در این تجارت صحبت از پول است. «کوزوو»، به معنای صدها میلیارد دلار پول بدست آمده از تجارت مواد مخدر است بی آنکه هیچ اظهار نامه مالیاتی پر شود. «آلبانیایی ها» ملتی فقیر و آسیب پذیر هستند. آنان انجام این کار کثیف را رد نمی کنند. به گفته پروفسور «پیتر دیل اسکات» – دیپلمات سابق کانادا – تلاش سیا برای برای تجارت هروئین در افغانستان تکرار داستانی است که قبلا در «برمه»، «لائوس» و «تایلند» طی سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۷۰ اتفاق افتاده است. این کشورها نیز به بزرگترین قاچاقچیان مواد مخدر تبدیل شده اند. «پیتر دال اسکات»، اصرار دارد که منبع عمده تجارت جهانی مواد مخدر در کابل نیست، در واشنگتن است.

 

 

 

Email
چاپ
آخرین اخبار