نوشتاری از زنده یاد دکتر حسین فاطمی پاریس، ۲۷ سپتامبر ۱۹۴۷ برگرفته از نامه هفتگی مرد امروز، بتاریخ؛ ۱۱ مهرماه ۱۳۳۶
در حالیکه اروپای گرسنه و محروم از زندگی از ضربت هولناک شش سال جنگ اخیر هنوز کمر راست نکرده است، حوادث و پیشامدهای سیاسی که محصول دفاع فاتحین دومین جنگ جهانی است؛ هر روز او را به مخاطره تازه تری تهدید می کند.
اگر دنیا رسما به یک جنگ سوم وارد نیست، از این جهت است که دو صف قوی و دو حریف کارزار کاملا حاضر و آماده نشده اند؛ که در برابر یکدیگر بایستند. در اروپا «یونان» بهترین بهانه ایست که هر دقیقه آتش جنگ سوم را روشن کند. مشکل «فلسطین»، زد و خوردهای داخلی «هندوستان»، مسئله «هندوچین»، و «نفت ایران» از مسائلی است که با مذاکره و جلسات «شورای امنیت» و «انجمن ملل متفق» حل شدنی نیست. امروز دنیا آنقدر کوچک و ناچیز شده است که میان دو قدرت «سرخ» و «سفید» ناچار باید یکی را انتخاب کرد. این کارخانه ها و مؤسسات و تشکیلاتی که در تمام دقایق شبانه روز در چهار گوشه جهان اسلحه می سازند، برای مقصود و منظوری است که مقدمات آن از «حملات مطبوعات» و از «پرخاش های زبانی» و «قطع روابط سیاسی» آغاز می شود.
سیاست جهان به کشور ما و بسرنوشت «نفت» ما بی اعتنا نیست، زمامداران ما سرگرم فروختن «جواز اجناس» و «مقامات» و «مناصب دولتی» هستند، حال آنکه اساس هستی و وجود و ملیت و بقای ما در خطر است. از این همه مقالات و یادداشت هایی که جرائد مهم دنیا نسبت به قضایای ایران می نویسند، من تردید ندارم که حتی یکی از آنها را مغزهای پوسیده سیاسی ایران نمی خوانند و نمی دانند که در خارج از آن چهار دیوار نیز اعمال و رفتار آنان انعکاس و اثر دارد. جریان ایران یک کار ساده و پیش پا افتاده نیست. شک نیست که با وضعیت موجود با نارضایتی افکار عمومی، تجدید اصول با «قداره بندی» و «قلدر بازی» و با «بی اعتنایی مجلس و دولت فعلی»؛ ملت ایران در لب پرتگاه مخوف و خطرناکی قرار گرفته که هر دقیقه به سقوط و فنا تهدید می شود.
